Άρθρο από τον ΠΡΩΙΝΟ ΤΥΠΟ ΔΡΑΜΑΣ
Στερνή
μου γνώση να σ’ είχα πρότερα, λέει ο
λαός μας όταν διαπιστώνει εκ των υστέρων βέβαια, κάποια ανοησία του.
1934
– 2015. Ογδόντα ένα χρόνια πέρασαν από τότε που ξεκίνησε η προσπάθεια
κατεδάφισης της κατοικίας του Δράμαλη και των τειχών του που περιέβαλαν αυτό.
Το
πότε τελικά έγινε η κατεδάφισή του είναι άγνωστο. Εκείνο όμως που είναι βέβαιο,
είναι πως σήμερα θα αποτελούσε ένα πόλο έλξης τουριστών και ιδιαίτερα από την
Τουρκία οι οποίοι θα έρχονταν στη πόλη μας να δούνε το παλάτι του Δράμαλη που
έγραψε τη δική του ιστορία στην επανάσταση του Ελληνικού Γένους.
Λέμε
πως είναι άγνωστος ο χρόνος κατεδάφισής του, γιατί παλαιοί συμπολίτες μας
υποστηρίζουν πως κάποια ….χαλάσματα του σπιτιού υπήρχαν και μεταπολεμικά. Από
την άλλη μεριά όμως, στην εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ» με ημερομηνία 6 Δεκεμβρίου 1934
διαβάζουμε διαμαρτυρία πνευματικών ανθρώπων της πόλης μας οι οποίοι
διαμαρτύρονται για την έναρξη κατεδάφισης των τειχών της «ιστορικής οικίας
Δράμαλη», όπως την χαρακτηρίζουν και πολύ σωστά βέβαια.
Η
κατεδάφιση γίνεται με εντολή της Εθνικής Τράπεζας δια του διευθυντή της
Κασνέτση, ως διαχειριστή των ανταλλαξίμων.
Για να το θυμούνται όμως οι συμπολίτες μας πως υπήρχε και μετά τον
πόλεμο, πολύ πιθανό να «έπιασε» η διαμαρτυρία τους.
Ας
δούμε λοιπόν τι υποστήριξαν εκείνο τον καιρό οι διαμαρτυρόμενοι.
«
Χθες την πρωϊαν παρουσιασθείς ενώπιον του Διευθυντού της Εθνικής Τραπέζης κ.
Κασνέτση ως διαχειριστού των
ανταλλαξίμων, ο συγγράφων την ιστορίαν της Δράμας και των άλλων μαρτυρικών πόλεων της Βορ. Ελλάδος
συνάδελφος κ. Ν. Καπετανάκης διαμαρτυρήθη δια την αρξαμένην κατεδάφισιν των
παλιαών τειχών της εν τη οδώ Δράμαλη ιστορικής οικίας του Δράμαλη.
Η
οικία και τα τείχη ταύτα αποτελούν δια την πόλιν μας ζωντανήν ιστορικήν
ανάμνησιν, η δε κατεδάφισίς των θα στερήση αυτήν πολυτίμων ιστορικών κειμηλίων.
Ειςε
ανάλογον διάβημα προς τον διευθυντήν της Τραπέζης θα προβούν και πολλοί παλιαοί
Δραμηνοί ως οι κ.κ. Ζιώγας, Χατζηκωνσταντίνου, Νικ. Καραθάνος, Μικρούλης,
Μερκουρίου, Καραγιάννης, Γαρέφης, Δημητρίου, Ευρυβιάδης, Τόλης, Στολίγκας,
Βαλάνης, Στυλίδης, Κων/ντίνου, Βαγενάς, Α. Αναγνώστου, Σ. Αναγνώστου, Καπράνης,
Ζήσης, Κρεωνίδης, Δομπέσας και πολλοί άλλοι».
Τέλος
πάντων τι σου είναι αυτά τα ήθη και έθιμα. Και που σε οδηγούν μερικές φορές.
Μέχρι και σε τυχαίο….θάνατο.
Σήμερα
τα συναντάμε στη Κρήτη. Για λόγους τιμής, ή ακόμη και από βλακείες κάποιων
«παλικαράδων» στους γάμους, όταν ξεφεύγουν στο μεθύσι τους επάνω κάποιες
αδέσποτες σφαίρες, στέλνουν συγχωριανούς τους στην αιωνιότητα.
Νοέμβριος
του 1934 στην Καλή Βρύση.
Ένας
γάμος οδηγεί σε έναν νεκρό και είκοσι τραυματίες γιατί ο γαμπρός δε θέλησε να
υποταχθεί σε ένα έθιμο, στο έθιμο πληρωμής διοδίων.
Ας
δούμε πως περιγράφει το περιστατικό η εφημερίδα «ΘΑΡΡΟΣ» σε δημοσίευμά του, με
ημερομηνία 13.11.1934.
«Αιματηρά
συμπλοκή έλαβε χώραν προχθές εις το χωρίον Καλή Βρύση των χωρικών διαιρεθέντων
εις δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα υπό τας ακολούθους περιστάσεις.
Εις
το χωρίον Τσερέπλιανη ετελέσθησαν οι γάμοι της ευπόρου κόρης Μαρίκας
Παπαδοπούλου μετά του νέου Αλεξάνδρου Αλεξιάδου.
Κατά
την διάρκειαν του γάμου οι χωρικοί έθυσαν εις τον βάκχον και μετά τον γάμον οι
συγγενείς του γαμβρού και της νύμφης παρέλαβον το ζεύγος και το ωδήγουν εις
Καλή Βρύση όπου διαμένει ο γαμβρός σύμφωνα προς τα έθιμα.
Ο
γάμος όμως ούτος έμελλε να βαφή με αίμα των χωρικών διαιρευθέντων εις δυο
στρατόπεδα.
Κατά
τα έθιμα των χωρικών κρατείται υπό δυο δεσποινίδων ένα σχοινί τεντωμένο και δεν
επιτρέπει να διέλθη το ζεύγος εάν δεν πληρώση ο γαμβρός τα διόδια.
Κατόπιν
τούτου προεκλήθη παρεξήγησις και οι χωρικοί κατ’ αρχάς συνεπλάκησαν δια χειρών
και ροπάλων. Μερικοί τούτων σοβαρώς και δυο θανασίμως. Ο Φραγκίσκος Νικολαΐδης
μεταφερθείς εις Δράμαν υπέκυψεν εις το μοιραίον. Επίσης θανασίμως
τραυματισμένος είναι και ο Κυριάκος Αθανασίου.
Επί
τόπου μετέβη ο μοίραρχος κ. Μαθιουδάκης προς ενέργειαν σχετικών ανακρίσεων».
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου