«Λαϊκισμός είναι η υιοθέτηση
επιχειρημάτων ή θέσεων που ευχαριστούν τον λαό (και γενικότερα τους πολλούς)
χωρίς όμως και να τον ωφελούν, με σκοπό την εξασφάλιση της εύνοιάς του» (από το
λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη).
Με αφορμή την επικείμενη
επιλογή του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, και βασιζόμενοι στην
απουσία οποιουδήποτε κριτηρίου για την επιλογή του (ο νόμος θέτει ως μοναδική
προϋπόθεση να είναι «πρόσωπο εγνωσμένου κύρους και εμπειρίας»), η παράταξη
Project Δράμα 2020...
...με δελτίο τύπου θέτει τα κριτήρια («προδιαγραφές») που κατά
την άποψή της θα οδηγήσουν στη βέλτιστη επιλογή ή καλύτερα θα αποκλείσουν τους
«χειρότερουςς». Συνοπτικά τα κριτήρια που θέτει η παράταξη project για να μπορεί κάποιος να επιλεγεί ως
Συμπαραστάτης του Δημότη είναι:
1.«να μην είναι πρόσωπο που ήταν υποψήφιος στις τελευταίες
εκλογές ή έχει εκπεφρασμένες βλέψεις για πολιτική καριέρα στο μέλλον ή το
επάγγελμά του αφήνει υπόνοιες για συναλλαγή μεταξύ του θεσμού και των πολιτικών
αρχών.»
2. «Να έχει νομικές γνώσεις» (δεν διατυπώνεται με σαφήνεια αν ο
υποψήφιος θα πρέπει να είναι δικηγόρος ή απλώς θα πρέπει να έχει κατά την κοινή
εκτίμηση καλές νομικές γνώσεις σχετικά με τη δημόσια διοίκηση πχ απόφοιτος της
Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος ή επαγγελματίας που
λόγω της δραστηριότητας του απέκτησε γνώση και εμπειρία στα θέματα της δημόσιας
διοίκησης)
3. «Να είναι νέος σε ηλικία»!. (δεν αναφέρουν το έτος πέρα από
το οποίο κάποιος σταματά να είναι νέος, με αποτέλεσμα να ακυρώνεται το ίδιο το
κριτήριο)
Αν και τα δύο τελευταία κριτήρια με τον τρόπο
που διατυπώνονται μπορούν να «καλύψουν» την επιλογή του οποιουδήποτε ως
Συμπαραστάτη του Δημότη, καθώς φιλτράρουν μόνο εξόφθαλμες περιπτώσεις, δεν θα
σταθώ σε αυτά.
Στο πρώτο κριτήριο, αυτό που
προκαλεί εντύπωση είναι η εκφρασμένη απαξία τόσο για το σύνολο των πολιτών που
έχουν διάθεση να συμμετέχουν και να προσφέρουν για το κοινό καλό, όσο και
μεγάλου μέρους των δραμινών επαγγελματιών στους οποίους αποδίδεται πρόθεση
οικονομικής εκμετάλλευσης του θεσμού. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα, κάνουν
δίκη προθέσεων και αποκλείουν ακόμη και όσους έχουν «εκπεφρασμένες βλέψεις για
πολιτική καριέρα στο μέλλον»!!! Είναι γνωστό σε τι είδους καθεστώτα τιμωρείται
η πρόθεση και όχι μόνο η πράξη.
Με την τοποθέτηση τους αυτή,
η «συμμετοχική τοπική αυτοδιοίκηση», «η αξιοκρατία και η ισότιμη αντιμετώπιση
των δημοτών» που προβάλλονται στο κείμενο αρχών και θέσεων του project
θυσιάζονται στο βωμό των ωφελημάτων του λαϊκισμού.
Ένα επιχείρημα που ακούστηκε
για τον ισοπεδωτικό αποκλεισμό κάθε πολίτη, από τη θέση του Συμπαραστάτη του
Δημότη, που επιθυμεί να προσφέρει στον τόπο του μέσα από τη συμμετοχή του στα
κοινά, είναι ότι «στα μάτια του κόσμου θα υπάρχει συναλλαγή και θα τεθεί εν
αμφιβόλω ο θεσμός στο σύνολό του». Έτσι επιβεβαιώνεται ότι ο λαϊκισμός
χρησιμοποιεί τις γενικεύσεις (όλοι οι πολιτικοί κάνουν δεύτερες σκέψεις με
σκοπό το ίδιον όφελος, αποκλεισμός πολλών επαγγελμάτων) και δεν απευθύνεται στη
λογική αλλά προτιμά την ηθική καταγγελία θέτοντας ψευτοδιλήμματα
(πολιτικοί=κακό, απουσία πολιτικών=καλό).
Φυσικά μένουν αναπάντητα τα
ερωτήματα:
α) ενώ όλοι οι πολίτες, που δεν έχουν στερηθεί τα πολιτικά τους
δικαιώματα, είναι εν δυνάμει ικανοί να διαχειριστούν την εξουσία (να διορίζουν, να διαχειρίζονται τα
κονδύλια του προϋπολογισμού, να αναθέτουν έργα, προμήθειες, μελέτες κλπ) αλλά
αν οι ίδιοι άνθρωποι εκφράσουν την πρόθεση να διαμεσολαβήσουν σε μερικές
διενέξεις μεταξύ δημοτικής αρχής και πολιτών, επειδή απλώς και μόνο άσκησαν τα
πολιτικά τους δικαιώματα, να καθίστανται αμέσως ακατάλληλοι;
β) πως θα
εξασφαλιστεί ότι οι πολιτικοί που συλλήβδην οι project θεωρούν ακατάλληλους δεν
θα εκμεταλλευτούν πολιτικά την ίδια τη διαδικασία της επιλογής του Συμπαραστάτη
του Δημότη ή δεν θα προσπαθούν να εξοφλήσουν πολιτικά γραμμάτια; και
γ) ποια
είναι η θέση των μελών της παράταξης project ως πιθανοί υποψήφιοι για τη θέση
του Συμπαραστάτη του Δημότη; Κατατάσσονται και αυτοί (αφού συμμετείχαν στις
τελευταίες εκλογές) στην κατηγορία αυτών που έχουν σκοπό να εκμεταλλευτούν
πολιτικά ή και οικονομικά (λόγω επαγγελματικής δραστηριότητας) τον θεσμό;
Το επίδικο σε αυτήν την
κριτική, δεν είναι ο θεσμός του Συμπαραστάτη του Δημότη, ένας θεσμός έτσι κι
αλλιώς με ελάχιστη πρακτική αξία σήμερα, αλλά, η από μέρους των project,
απαξίωση του συνόλου του πολιτικού συστήματος και όχι μόνο του παρελθόντος και
του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος! Και επειδή όντως «στα μάτια του κόσμου»
έχουν απαξιωθεί οι πολιτικοί, το να τίθεται εκ των προτέρων μια κόκκινη γραμμή
που υποβιβάζει την ποιότητα της δημοκρατίας, εκτός από λαϊκισμό, συνιστά εκείνη
ακριβώς την πολιτική εκμετάλλευση, την οποία η παράταξη project δήθεν προσπαθεί
να αποφύγει.
Στο ΔΤ του πρότζεκτ, εκτός
από τον λαϊκισμό που είναι και το μικρότερο κακό, προωθείται η άποψη ότι η
ιδιότητα του δημόσιου πολιτικού προσώπου είναι ταυτόσημη με αυτή του
υστερόβουλου εξαρτημένου μπερμπάντη πολιτικού• αυτού δηλαδή που κατέστρεψε τη
χώρα. Σε όσες περιπτώσεις επικράτησε η ιδέα της συνολικής απόρριψης της
πολιτικής και των πολιτικών (και μάλιστα των μελλοντικών προθέσεών τους!), οι
κοινωνίες οδηγήθηκαν σε πολύ σκοτεινές ατραπούς. Η «κόκκινη γραμμή» της
παράταξης project που απορρίπτει συνολικά τους πολιτικούς, μπορεί να τους
αποφέρει τα πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη που μοιράζει απλόχερα ο λαϊκισμός αλλά
ταυτόχρονα, αν δεν αφαιρεί, σίγουρα δεν προσθέτει κανένα λιθαράκι στο
δημοκρατικό μας οικοδόμημα.
Θανάσης Λατσίνογλου
Πολιτικός Μηχανικός
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου