Οι ευεργετικές ιδιότητες του ελαιολάδου είναι γνωστές από
την αρχαιότητα όπως επίσης και οι φαρμακευτικές του δράσεις. Ο «υγρός χρυσός»
άλλωστε κατείχε ξεχωριστή θέση στη διατροφή. Σήμερα, τα συστατικά του
ελαιολάδου έχουν μπει στο μικροσκόπιο ουκ ολίγων επιστημών ενώ δεν αποκλείεται
να το δούμε σύντομα στα ράφια των φαρμακείων.
Μάλιστα, ο δρόμος έχει ήδη ανοίξει από την αγορά των ΗΠΑ,
όπου «εξειδικευμένα ελαιόλαδα» βρίσκονται στις προθήκες φαρμακείων.
Μελέτη ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου Αθηνών με
επικεφαλής τον επίκουρο καθηγητή Φαρμακογνωσίας και Χημείας Φυσικών Προϊόντων,
Προκόπη Μαγιάτη, απέδειξε ότι πέρα από τις ως τώρα ευεργετικές ιδιότητες το
ελαιόλαδο διαθέτει αντιοξειδωτικές, νευροπροστατευτικές, καρδιοπροστατευτικές
και άλλες ιδιότητες.
Η νέα «ανακάλυψη» είναι η ουσία ελαιοκανθάλη, η οποία έχει
ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση εφάμιλλη με εκείνες που απαντώνται σε φάρμακα και
είναι αυτή που προκαλεί «κάψιμο» στο λαιμό κατά την κατάποση (δείγμα ότι το
λάδι είναι καλό), καθώς και η ελαιασίνη που είναι η πιο ισχυρή αντιοξειδωτική
του ουσία.
Δύο χιλιάδες χρόνια πριν, ο Διοσκουρίδης συνιστούσε ως
βέλτιστο έλαιο για την υγεία εκείνο που αποκαλείτο ωμοτριβές ή ομφάκινο.
Μάλιστα συνιστούσε τη χρήση του συγκεκριμένου ελαιολάδου για οδονταλγίες ή
κεφαλαλγίες, όπως δηλαδή χρησιμοποιούνται σήμερα τα κλασικά μη στεροειδή
αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Ο Διοσκουρίδης μιλούσε προφανώς για το γνωστό
αγουρέλαιο, που παράγεται από άγουρες ελιές στην αρχή της ελαιοκομικής περιόδου
(ωμός ή ομφάκινος είναι ο ανώριμος καρπός). Από την αρχαιότητα, λοιπόν, ήταν
γνωστό ότι δεν είχαν την ίδια δραστικότητα για την προστασία της υγείας όλα τα
ελαιόλαδα.
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου