Του
Κλήμη Κεραμιτσόπουλου
Έχετε
δει μήπως την ταινία "500 Days of Summer"; Αν ναι, θα θυμόσαστε
σίγουρα τη σκηνή όπου ο βασικός ήρωας σκέφτεται πιθανά σενάρια για τη συνάντησή
του με την κοπέλα που τον ενδιαφέρει, και ο σκηνοθέτης μας δείχνει στο ένα
πλάνο τις προσδοκίες και στο διπλανό την πραγματικότητα. Αν όχι, δεν
πειράζει...
...σίγουρα θα έχετε βιώσει κάποια απογοήτευση όταν περιμένατε ή σχεδιάζατε
κάτι και κατέληξε εντελώς διαφορετικό.
Το
θέμα όμως δεν είναι να τυχαίνει κάτι απλό, για παράδειγμα μια καιρική αναποδιά,
για να καταστρέψει τα σχέδιά μας. Το πραγματικό πρόβλημα είναι όταν αυτά
καταστρέφονται από άλλους ανθρώπους τριγύρω μας, είτε ερήμην μας είτε εν γνώση
μας.
Αυτό
το φαινόμενο εμφανίζεται σε πολλές πτυχές της καθημερινότητάς μας και κυρίως σε
θέματα πολιτικά (με τον όρο πολιτικά δεν εννοώ το χώρο της πολιτικής
αποκλειστικά, αλλά οτιδήποτε σχετίζεται με την πολιτεία, την κοινωνία, τους
πολίτες).
Έτσι,
οι προεκλογικές διακηρύξεις και υποσχέσεις, όταν είναι πραγματικές και
αληθινές, δηλαδή όταν αυτός που τις δίνει τις εννοεί, συχνά πέφτουν στην παγίδα
της τεχνικής τρικλοποδιάς. Κοινωνικές δραστηριοποιήσεις με σκοπό την
εξυπηρέτηση ευπαθών ομάδων, φερ' ειπείν ένα Κοινωνικό Ιατρείο Φαρμακείο, μπορεί
να πέσει θύμα των βλέψεων κάποιου άλλου κέντρου που αποφασίζει ότι προέχει η
εκπροσώπηση των εργαζομένων καταναλωτών και να κάνει έξωση στο ΚΙΦΑ για να
έχουν στέγη οι εργαζόμενοι καταναλωτές. Καταλαβαίνετε που το πάω, ας μη γίνομαι
γραφικός και πλατειάζω άσκοπα, υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα σε μεγάλη και
μικρή κλίμακα όπου όνειρα για μια καλύτερη κοινωνία έφαγαν τεχνικές
τρικλοποδιές από το εκάστοτε κυρίαρχο σύστημα.
Υπάρχει
μια βαθιά φιλοσοφική φράση του Jean-Paul Sartre, του τελευταίου μεγάλου
φιλοσόφου του 20ου αιώνα, ότι "η κόλασή μου είναι οι άλλοι". Σε ένα
όχι τόσο φιλοσοφικό επίπεδο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό ισχύει κάθε φορά
που κάποιος άνθρωπος, Αρχή, οργανισμός ή η κοινωνία η ίδια, στέκει εμπόδιο
μπροστά σε μια επιθυμία μας. Αυτά μπορεί να μας οδηγήσουν σε βαθύτερες
αναζητήσεις περί της νομιμότητας ή συνταγματικότητας κάποιων θεσμών ή αποφάσεων
που μόνο εμπόδιο αποτελούν σε δράσεις και όνειρα που αποσκοπούν στη δημιουργία
μιας καλύτερης κοινωνίας.
Δυστυχώς,
η κοινωνία μας - η ανθρώπινη κοινωνία γενικότερα, σαφώς με εξαιρέσεις - είναι
δομημένη με τέτοιον τρόπο ώστε οι δράσεις και οι αποφάσεις κρίνονται στα
σημεία, στις τεχνικές λεπτομέρειες, και είναι καμιά φορά τόσο βασικά αυτά τα
σημεία - δυστυχώς - που κατακρημνίζουν κάθε καλή διάθεση και πρόθεση. Και έτσι,
όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τα εμπεριστατωμένα και δομημένα επιχειρήματα κατά
της απόφασης σου ή της δράσης σου, και εσύ είσαι οπλισμένος μόνο με ένα
"μα... είναι καλό αυτό που θέλω να κάνω...", τότε φίλε μου, λυπάμαι,
αλλά θα χρειαστεί περισσότερα κότσια και αποφασιστικότητα για να πετύχεις αυτό
που θέλεις. Έλα μαζί μου αν γουστάρεις να κάνουμε ένα μπλογκ να τη βρίσκουμε με
την πάρτη μας.
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου