Γάλα και επιμήκυνση λήξης η δεύτερη μεγάλη παγίδα της ελληνικής οικονομίας και επιπτώσεις στην δημόσια υγεία

γράφει ο Μάνδαλος Παναγιώτης 

Πολύς λόγος γίνεται για τις μέρες που πρέπει να παραμείνει το φρέσκο γάλα στα ράφια των καταστημάτων. Το κόστος μας λένε μεταφοράς είναι δυσβάστακτο για τις βιομηχανίες και μάλιστα  αυτός είναι ο λόγος που έχουμε το ακριβότερο γάλα στην Ευρώπη. Εδώ θα αναρωτηθεί κανείς για πολλά πράγματα. 

Το φρέσκο γάλα όπως και οι άλλοι τύποι που βρίσκονται στα ράφια και που παραθέτουμε ποιο κάτω και τον τρόπο και άλλα σημεία της παραγωγής του είναι από τα πολυτιμότερα είδη διατροφής και μάλιστα για τις παιδικές ηλικίες αλλά και τις βρεφικές αφού αποτελεί την βασική τροφή της πρώτης φάσης της ζωής όλων των θηλαστικών.

Η ανησυχία μερικών για το κόστος μεταφοράς είναι νομίζω αβάσιμη. Αν υποθέσουμε ότι αυτός ο παράγοντας καθορίζει την τιμή τότε γιατί το γάλα 30 ημερών είναι πολύ ακριβότερο έως και 40-50% ακριβότερο του φρέσκου, ενώ το μακράς διαρκείας βρίσκεται στην διπλάσια τιμή με ημερομηνία λήξης έως και ένα(1) χρόνο.

Δεύτερη αναπάντητη ερώτηση, είναι πως χώρες όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία και άλλες με διπλάσιο βασικό μισθό και φυσικά έκταση τριπλάσια της Ελλάδος καταφέρνουν να πωλούν το γάλα φθηνότερα από ότι στην χώρα μας. Όταν έχεις να διασχίσεις τριπλάσια χιλιόμετρα έχεις και τριπλάσιο κόστος και φυσικά οι μισθοί που μας λένε οι ειδήμονες πολιτικοί μας είναι πολλοί μεγαλύτεροι.

Τρίτον αναπάντητο ερώτημα. Πώς γίνεται το Γαλλικό, Γερμανικό γάλα που πουλιέται στα ράφια όλων των κατηγοριών να είναι φθηνότερο από το Ελληνικό. Κάπου στα 0,75-0,85 λεπτά όταν το φτηνότερο Ελληνικό έχει κάπου στο 1,10-1,20. Μήπως οι ειδήμονες μπορούν να μας εξηγήσουν πως γίνεται ένα προϊόν να περνά χιλιάδες χιλιόμετρα για να φτάσει στην πόρτα μας και αυτό δίπλα στο σπίτι μας να αξίζει περισσότερο και μάλιστα με μισούς μισθούς και φυσικά λιγότερα μεταφορικά.

 Τέταρτη αναπάντητη ερώτηση. Πως γίνεται το Ελληνικό γιαούρτι και άλλα προϊόντα γάλακτος να πουλιούνται φθηνότερα στην Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία και στην Αμερική ακόμα …ενώ εδώ κοστίζουν πολύ ακριβότερα …ίσως για να πας για αυτές τις χώρες έχει κατηφόρα …ενώ σε εμάς μόνο ανηφόρες και ζορίζονται ..αλλιώς δεν εξηγείται πως ένα προϊόν κάνει στην Ελλάδα που είναι τόπος παραγωγής και δίπλα από την πόρτα μας περισσότερο από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.

Και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όσοι γνωρίζουν από δημόσια υγεία και φυσικά νομίζω είναι πολλοί, ξέρουν, γιατί και πως μπαίνει η ημερομηνία  λήξεως ενός προϊόντος και οι συνθήκες διατήρησης του. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε προϊόν, η ημερομηνία λήξης είναι διαφορετική και εξαρτάται από το πόσο ευπαθή, είναι το προϊόν. Έτσι για το φρέσκο γάλα (παστεριωμένο), οι ημέρες διατήρησης του, είναι 3-5 μέρες σε ψυγείο και σε θερμοκρασίες από 2-6° C και η παστερίωση γίνεται στους 75° C για 15 δευτερόλεπτα ή στους 60° C για μισή ώρα. Το γάλα υψηλής παστερίωσης γίνετε στους 110°-127° C και διατηρείται σε ψυγείο στους 2°-6° C για 20-30 μέρες. Το γάλα μακράς διαρκείας γίνεται στους 135° C και για την συντήρηση του δεν απαιτείται ψυγείο, αλλά παρά μόνο μετά το άνοιγμα του, ενώ η διάρκεια του είναι από μήνες έως και χρόνο.

Τα σακχαρούχα και τα συμπυκνωμένα γάλατα, γίνονται σε συνθήκες όπου εξατμίζεται με θερμότητα μέρος του νερού του γάλατος και για τα σακχαρούχα έχουμε την προσθήκη ζάχαρης που λειτουργεί σαν φυσικά συντηρητικό. Τα γάλατα σε σκόνη γίνονται με εξάτμιση όλου του νερού πάνω σε θερμαινόμενες πλάκες. .

Σε όλους τους τύπους γάλατος που αναφέραμε απαγορεύεται η χρήση συντηρητικών. Βέβαια στους τύπους που χρησιμοποιούνται υψηλές  θερμοκρασίες μπορεί να υπάρχει και μικρή αλλοίωση των θρεπτικών συστατικών του γάλατος, χωρίς όμως να χάνει την διατροφική αξία του, το γάλα. Επίσης το φρέσκο γάλα, μπορεί να είναι και αναπαστεριωμένο.  Στο κάτω μέρος του μπουκαλιού ή της χάρτινης συσκευασίας υπάρχει ένας αριθμός, με αντιστοιχία από το 1-5 και αντιστοιχεί στις φορές που γύρισε το γάλα στην βιομηχανία για αναπαστερίωση. Βέβαια μετά την Τρίτη αναπαστερίωση το γάλα χάνει την γεύση του, αποτέλεσμα της θερμικής απώλειας οργανοληπτικών στοιχείων του και καλό θα είναι για τους καταναλωτές να αγοράζεται μέχρι την 2-3η αναπαστερίωση. 

Αυτές οι συνθήκες καθορίζονται ως οι ελάχιστες ημερομηνίες που ένα προϊόν μπορεί να αλλοιωθεί. Βέβαια πολλές φορές και λόγο κακής συντήρησης, βρίσκονται και προϊόντα που η λήξη τους, δεν έχει έρθει, να είναι αλλοιωμένα, λόγω κακής συντήρησης κατά την μεταφορά αλλά και κατά την διατήρηση τους.  Άλλες πάλι φορές τα προϊόντα δεν αλλοιώνονται ή αλλοιώνονται μερικώς χωρίς κίνδυνο για την δημόσια υγεία και μετά την ημερομηνία λήξης. Όμως, σε κάθε περίπτωση μετά την ημερομηνία λήξης μπορεί να είναι επικίνδυνα  για αυτούς που τα καταναλώνουν και φυσικά θα πρέπει να καταστρέφονται. Όσον αναφορά στα γάλατα, τα ληγμένα φρέσκα γάλατα τις περισσότερες φορές  καταλήγουν σε παραγωγή, τυριών, αριανών, γιαουρτιού και άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων που αφού ξαναβραστούν γίνονται τυριά και άλλα προϊόντα ποιο ανθεκτικά και δεν αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία.

Άρα όπως βλέπουμε σε τελική ανάλυση ποτέ μια ποσότητα γάλατος δεν πετιέται από την αγορά της και μετά.

Το μόνο σίγουρο είναι ένα. Με την αύξηση των ημερών λήξης φρέσκου γάλατος, πολλοί θα φέρουν γάλα από εισαγωγές, ανεξέλεγκτης ποιότητας, όπως έγινε και με τα κρέατα όπου τρώγαμε κρέας αλογίσιο για μοσχαρίσιο. Η ποιότητα και η τιμή θα είναι ίσως η ίδια γιατί και με τα αλλαντικά και τις εισαγωγές δεν είδαμε μειώσεις τιμών. Το καίριο ότι ίσως μετά χρόνια διαπιστώσουμε ότι στα γάλατα υπήρχαν και διάφορες τοξίνες …βλέπε μελαμίνη στα βρεφικά γάλατα στην Κίνα …..το μεγαλύτερο όμως επίτευγμα τους θα είναι η καταβαράθρωση και ο εκμηδενισμός της Ελληνικής παραγωγής.

Αυτό δηλαδή που έγινε με τις αγραναπαύσεις, τις ανέλεγκτες εισαγωγές, πόσες φορές δεν ακούσαμε για Ελληνοποιημένα γάλατα, κρέατα, κλπ, που ως τώρα ήταν παράνομα. Άρα ακόμα μια υποδούλωση και φυσικά μεγαλύτερος δανεισμός χωρίς παραγωγή, χωρίς πρόοδο χωρίς ανάπτυξη ….και φυσικά δεν θα νοείται ανάπτυξη όταν όλα θα εισάγονται και ίσως θα μεταποιούνται εδώ με κ΄σοτος…30 ευρώ μισθό που δεν θα είναι ούτε για το δεκαήμερο. Αυτή η υποδούλωση είναι η μόνη λύση που προτείνουν οι ανεγκέφαλοι διοικούντες που με την ίδια πολιτική φέρανε την χώρα σε αυτήν  την  κατάσταση …..και δυστυχώς συνεχίζουνε με ψεύτικα τερτίπια στην ίδια λογική.

Υ.Γ. Η μόνη λύση στο πρόβλημα είναι ο έλεγχος των καρτέλ γάλατος που έχουν σχεδόν ομογενοποιήσει τις τιμές. Ο έλεγχος των εξόδων και κέρδους των καρτέλ καθώς και η προσφορά σε χαμηλές τιμές των ζωοτροφών στους κτηνοτρόφους. Δεν μπορείς να αφήνεις τα πάντα ανεξέλεγκτα και να ορίζουν τις τιμές ..οι αγορές ..όταν αυτές είναι ληστρικές ….και η απόδειξη … ο παραγονισμός τιμών, εδώ και στο εξωτερικό …..δεν πουλάς δίπλα στο σπίτι σου 40 και 3000 χιλιόμετρα μακριά…10…… εκτός αν αυτοί τα μαθηματικά τα έκαναν κόμπο.

Share