4 Μαΐ 2012

Κυβέρνηση 4ετίας ή αλλιώς περιπέτειες

Συνέντευξη της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Ντόρας Μπακογιάννη, στην εφημερίδα "Κέρδος" και στον Γ. Β. Σταματόπουλο.

Κυρία πρόεδρε, υποστηρίζετε πολύ συχνά στις ομιλίες σας ότι εν αντιθέσει με τα υπόλοιπα κόμματα, εσείς λέτε «ναι» σε συνεργασίες. Σήμερα ποιο σενάριο βλέπετε ως πιο ρεαλιστικό;


Εμείς εν αντιθέσει με τα παλαιά κόμματα προτάξαμε από την πρώτη στιγμή την αναγκαιότητα διαμόρφωσης ευρύτερων συμμαχιών τουλάχιστον μεταξύ των κομμάτων που προσβλέπουν στην παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και την ευρωζώνη. 

Είναι προφανές και έχοντας την εμπειρία της κυβέρνησης Παπανδρέου πως ένα κόμμα μόνο του δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της κρίσης. Ξέρετε, οι χώρες όταν είναι σε πόλεμο οι πολίτες ενώνουν δυνάμεις. Ο ελληνικός λαός θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας κι εκεί τα κόμματα θα αναγκαστούν να προσγειωθούν στην πραγματικότητα και στις πραγματικές ανάγκες του τόπου. Αυτό που πρέπει ασυζητητί να γίνει όμως, είναι να υπάρξει μία κυβερνητική συνεργασία, η οποία θα υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα, σταθερά στον δρόμο της Ευρώπης.

Συνεργασία πάνω σε ποια οικονομική βάση; Βελτίωση των όρων της σύμβασης ή εφαρμογή της ίδιας οικονομικής συνταγής;

Κοιτάξτε, οι συνεργασίες δεν είναι κενό γράμμα. Διαμορφώνονται πάνω σε συμφωνημένες προγραμματικές πλατφόρμες. Η κόκκινη γραμμή της Δημοκρατικής Συμμαχίας, για όποια συνεργασία χρειαστεί να διαμορφωθεί, είναι ο αδιαπραγμάτευτος ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας, η άμεση και αποφασιστική προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, τολμηρός περιορισμός του κράτους και περικοπή του κόστους του πολιτικού συστήματος κατά 50%. 

Επειδή με ρωτήσατε για τη συνταγή επιτρέψετέ μου να πω ότι εδώ κι έξι μήνες στη Δημοκρατική Συμμαχία δουλέψαμε σκληρά για να διαμορφώσουμε την ατζέντα «Ελλάδα 2020» την οποία υιοθέτησε και η ομάδα των Ευρωπαίων Φιλελεύθερων στην Ευρώπη. Αν οι δύο αδιόρθωτοι είχαν διαπραγματευθεί όπως κάναμε εμείς στη Συμμαχία και πετύχαμε να συνυπογράψουμε ένα υπεύθυνο πρόγραμμα αρχών, τότε δεν θα χρειαζόταν να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις οριζόντια. Αυτό βέβαια προϋπέθετε, ότι ΠαΣοΚ και ΝΔ θα ήταν έτοιμοι να συγκρουστούν με τις λογικές του πελατειακού κράτους, κάτι που δυστυχώς καθημερινά αποδεικνύουν πως δεν θέλουν και δεν μπορούν.

Μπορεί η επόμενη κυβέρνηση, αυτοδύναμη ή συνεργασίας, να έχει ορίζοντα 4ετίας;

Η επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από μία κυβέρνηση που θα σχηματιστεί πάνω σε έναν κοινό άξονα συμφωνημένων πολιτικών. Θα είναι κυβέρνηση που θα κληθεί να σηκώσει το βάρος της κρίσης για να βγάλει τη χώρα από τη στενωπό. Πρέπει να είναι μία κυβέρνηση ευθύνης. Ο τόπος δεν αντέχει πια τόση ανευθυνότητα και πολιτική ασυνειδησία. Η κυβέρνηση που θα προκύψει πρέπει να έχει ορίζοντα τετραετίας για να εφαρμόσει το πρόγραμμα εξόδου από την κρίση, διαφορετικά θα μπούμε σε περιπέτειες.

Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που a priori δεν θα συνεργαζόσασταν, κυρία Μπακογιάννη;

Ξεκάθαρα, η Δημοκρατική Συμμαχία δεν μπορεί να συνεργαστεί με δυνάμεις που ανήκουν στο λαϊκίστικο μέτωπο της δραχμής. Που οδηγούν τη χώρα έξω από το ευρώ και στην καταστροφή. Αποκλείουμε κάθε συζήτηση με εκείνους που ποντάρουν στη δίκαιη οργή των πολιτών, κάνοντας εμπόριο ελπίδας προκειμένου ν' αποκομίσουν πολιτικά οφέλη.

Πώς δικαιολογείτε ότι άργησαν τόσο πολύ τα πολιτικά κόμματα να ανοίξουν μέτωπο με τη Χρυσή Αυγή;

Η αδυναμία του πολιτικού συστήματος όλον αυτόν τον καιρό να αντεπεξέλθει με σοβαρότητα στα μεγάλα προβλήματα από τη μία και η προβολή των ακραίων θέσεων της Χρυσής Αυγής από το μιντιακό σύστημα εξέθρεψαν αυτό το τερατούργημα. Οι πολίτες υποκινούμενοι από τη δίκαιη αγανάκτηση και την τιμωρητική διάθεση που νιώθουν, αντιδρούν. Ετσι, αποτυπώνεται δημοσκοπικά η άνοδος της Χρυσής Αυγής. Ξέρετε, το πολιτικό σύστημα έμαθε χρόνια τώρα να κρύβει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, από την οποία υποφέρει το κέντρο, κάτω από το χαλί. 

Η Αθήνα έγινε γκέτο παρεμπορίου και παρανομίας, το κράτος αδιαφορεί επιδεικτικά κι οι πολίτες στρέφονται σε οργανώσεις που επιδιώκουν ν' αντικαταστήσουν τις κρατικές δομές και το κράτος δικαίου με την αυτοδικία. Η είσοδος στη Βουλή των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής θα δημιουργήσει προβλήματα, δεν θα δώσει λύσεις. Είμαι σίγουρη πως οι πολίτες βαθιά μέσα τους το ξέρουν και πως εν τέλει θα ψηφίσουν υπεύθυνα.

Κυρία πρόεδρε, από τι θα εξαρτηθεί, κατά τις εκτιμήσεις σας, η είσοδος της Δημοκρατικής Συμμαχίας στη Βουλή;

Στη Δημοκρατική Συμμαχία από την ώρα που δημιουργηθήκαμε δώσαμε μία υπόσχεση στον κόσμο. Πως θα του λέμε την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι. Πως θα είμαστε συνεπείς στις θέσεις μας ακόμη κι αν πληρώνουμε το πολιτικό κόστος του δύσκολου δρόμου που διαλέξαμε. Πιστεύω πως τη συνέπεια και την πολιτική μας ειλικρίνεια οι πολίτες στην κάλπη θα τις επιβραβεύσουν. Μην έχετε καμία αμφιβολία πως η Δημοκρατική Συμμαχία θα είναι η έκπληξη των εκλογών.

Ο αρχηγός του πρώτου κόμματος, υπό ποιες προϋποθέσεις έχει, κατά τη γνώμη σας, προβάδισμα να είναι και πρωθυπουργός;

Αν η διαφορά του πρώτου κόμματος από το δεύτερο είναι μεγάλη, τότε νομίζω πως ο αρχηγός του δικαιούται να γίνει πρωθυπουργός.

Το εγχείρημα Παπαδήμου πώς το αξιολογείτε;

Ο κ. Παπαδήμος κλήθηκε να φέρει σε πέρας το PSI μέσα σε ένα περιβάλλον που κάθε άλλο παρά φιλικό προς την Ελλάδα ήταν. Με το προσωπικό του κύρος και την εμπειρία του κατάφερε να υπογραφεί η δανειακή σύμβαση. Νομίζω πως πρέπει να αξιολογηθεί θετικά η συνεισφορά του, παρά τις δυσλειτουργίες που παρουσίασε στα θέματα της καθημερινότητας του πολίτη.

Αν ήσασταν στη Γαλλία, θα ψηφίζατε Σαρκοζί ή Ολάντ; Ο Σιράκ είπε ότι προτιμά τον Ολάντ.

Ξέρετε πολύ καλά, ότι ο πρόεδρος Σαρκοζί είναι φίλος μου. Ως υπουργός Εξωτερικών αναπτύξαμε μία πολύ καλή επαφή και αποδείχθηκε αυτό με τη φιλελληνική του στάση εκείνη την περίοδο. Ωστόσο ο κ. Ολάντ έχει δίκιο σήμερα σε κάποια σημεία. Οπως και να έχει η Ευρώπη αλλάζει κι αυτό είναι το μήνυμα που βγαίνει από όλα τα κράτη - μέλη. Στην αλλαγή αυτή, πρέπει να αναθεωρήσουμε τον σκοπό που υπάρχει η Ενωση. Πιστεύω στην Ευρώπη και πιστεύω ακόμα περισσότερο πως η θέση μας είναι εκεί. Χρειάζεται όμως να αποκτήσουμε μία Ευρώπη πιο πολιτική. Δεν μπορεί να είναι μία οικονομική ένωση, πρέπει πρωτίστως να είναι πολιτική.