Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 25 Μαρτίου
2012 η παράσταση Καραγκιόζη που διοργάνωσε η δημοτική μας παράταξη στο
αμφιθέατρο του Διοικητηρίου Δράμας. Τα αυθόρμητα και συνεχόμενα χαμόγελα όλων
όσων παρακολούθησαν την προσπάθεια του πολυτάλαντου καραγκιοζοπαίχτη
Κωνσταντίνου Κουγιουμτζή ήταν η καλύτερη ανταμοιβή γι’ αυτούς που κοπίασαν για
την υλοποίηση αυτής της εκδήλωσης.
Στο σύντομο χαιρετισμό του πριν την παράσταση ο Επικεφαλής
και Υποψήφιος Δήμαρχος της Παράταξης «Νέα Εποχή-Νέα Δράμα» Γρηγόρης
Παπαεμμανουήλ τόνισε μεταξύ άλλων: «…από τους ανθρώπους του πολιτισμού πρέπει
και μπορεί να ξεκινήσει η αλλαγή που τόσο ανάγκη έχει η ελληνική αλλά και η
δραμινή κοινωνία. Οι τέχνες και οι παραδόσεις ενός τόπου είναι τρόπος να
φανερωθεί «η κοινότητα» με την αληθινή σημασία της λέξης και αυτό είναι η βάση
της πολιτικής. Η παράταξή μας είναι ένας ζωντανός οργανισμός που αναπνέει, ζει
και κινείται. Προσπαθούμε να βρούμε βηματισμό σύγχρονο και να συμβαδίσουμε με
τους συνδημότες μας. Έχουμε πει ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Η παράσταση
Καραγκιόζη που προσφέρουμε στα παιδιά της Δράμας είναι μια ακόμη προσπάθειά μας
προς αυτήν την κατεύθυνση…».
Το θέατρο σκιών εκτός από τις κωμωδίες είχε πάντοτε στο ρεπερτόριο του και έργα «ηρωικά». Ο
Κολοκοτρώνης, ο Κατσαντώνης, ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ήρωες που ανέβαζαν το
ηθικό του λαού στα δύσκολα χρόνια της Γερμανικής κατοχής και οι καλλιτέχνες
ανεβάζοντας τέτοια έργα έκαναν ένα είδος εθνικής αντίστασης. Μια αντίσταση που
και σήμερα είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
Ο
«Αθανάσιος Διάκος» που το δραμινό «Εικαστικό Θέατρο Σκιών» του Κωνσταντίνου
Κουγιουμτζή παρουσίασε στο Αμφιθέατρο του Διοικητηρίου Δράμας, ανήμερα της
μεγάλης εθνικής μας εορτής, ήταν μια
παράσταση που βασίστηκε στο θρύλο του μεγάλου ήρωα και μάρτυρα της Ελληνικής
Επανάστασης.
Ο Καραγκιόζης ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο θεατή και τον
ήρωα, με το χιούμορ και την εξυπνάδα του, δίνει μια νότα αισιοδοξίας για τον
άνθρωπο που πάσχει. Η φτώχεια του δεν είναι η δυστυχία του. Η ελευθερία είναι
το ιδανικό στη ζωή του. Αυτή τη δίψα για ελευθερία είχε και ο Αθανάσιος Διάκος
και μαζί με τον ξυπόλητο καμπούρη παλεύουν γι’ αυτήν, ο ένας με τη δύναμη και ο
άλλος με το πνεύμα.
Το Θέατρο Σκιών ως γνήσιο τέκνο του καθ ημάς τρόπου είναι
μια «ακολουθία» που περιέχει μέσα της τα στοιχεία του πολιτισμού μας. Μια
«ακολουθία» που σκιές και θεατές γίνονται
μέτοχοι του δράματος. Ο «Αθανάσιος Διάκος» ήταν μια τέτοια παράσταση που
σαν στόχο είχε να φανερώσει αυτή την ενότητα, να δημιουργήσει προϋποθέσεις
συν-κίνησης και να ταξιδέψει τους μικρούς και μεγάλους θεατές, έχοντας
οδηγό το λευκό μας σεντονάκι, το γέλιο και το δάκρυ!
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου