Χιονίζει, βρέχει και το ποδήλατο, ποδήλατο! Φανατικοί οπαδοί
του ποδηλάτου ακόμα και με την τελευταία κακοκαιρία δε σταμάτησαν να
ποδηλατούν. Δεν είναι άξιο απορίας αυτό το γεγονός, αν όχι θαυμασμού;
Μέχρι πριν πέντε χρόνο, το ποδήλατο για την ελληνική
κοινωνία των μεγάλων αστικών κέντρων αποτελούσε παιδικό παιχνίδι. Κυρίως με
βοηθητικές ρόδες, ώστε οι γονείς να μπορούν να ελέγχουν εύκολα τα παιδιά τους.
Μετά τις βοηθητικές κυρίως αποτρέπονταν τα παιδιά να κάνουν ποδήλατο «Θα σε
χτυπήσει κανένα αυτοκίνητο παιδί μου! Έλα παίξε με το ηλεκτρονικό σου…».
Σήμερα, το ποδήλατο κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος
ακόμα και στην ενήλικη ζωή μας. Πόσους
νέους –και όχι μόνο- δε βλέπουμε καθημερινά να ποδηλατούν όχι μόνο για βόλτα
αλλά και για τις βασικές καθημερινές τους μετακινήσεις;! Σύμφωνα με στοιχεία του
Εργαστηρίου Βιώσιμης Ανάπτυξης του Πολυτεχνείου, τουλάχιστον 5.000 άτομα
μετακινούνται σε καθημερινή βάση με ποδήλατο στην Αθήνα, αριθμός που ακούγεται
εξωπραγματικός! Είναι όμως αληθινός.
Η σχέση των Ευρωπαίων με το ποδήλατο είναι σαφώς καλύτερη
τόσο από άποψη συμμετοχής, όσο και υποδομών. Ενδεικτικά αναφέρονται, 620 χλμ. είναι το μήκος
των ποδηλατοδρόμων στο Βερολίνο, 6.000 ποδήλατα διατίθενται σε πολίτες στη
Βαρκελώνη, το 75% των κατοίκων του Άμστερνταμ είναι ιδιοκτήτες ποδηλάτου.
Το ποδήλατο πλέον, είναι μέσο διαφυγής και αποτελεί ένδειξη αναζήτησης
της ποιότητας στη ζωή μας. Γυμνάζεσαι, ανανεώνεσαι, μειώνεις το κόστος ζωής,
αυξάνεις τον ποιοτικό χρόνο, κοινωνικοποιείσαι, σέβεσαι το περιβάλλον.
Καλλιεργείς πτυχές του εαυτού σου που δεν είναι κατανοητές σε πρώτη φάση.
Ποδηλατώντας, ενεργοποιείς όλες σου τις
αισθήσεις και τα αντανακλαστικά. Ανεβάζεις την ψυχολογία σου, αποκτώντας
αυτοέλεγχο και η αυτοεκτίμηση, ενώ παράλληλα, η κοινωνικότητα που συνοδεύει την
ποδηλασία προωθεί μια αυξανόμενη κοινή συνείδηση.
Βιώνοντας μια πολυδιάστατη κρίση, οικονομική, κοινωνική,
θεσμική, οικολογική όλοι μας λίγο πολύ έχουμε μουρμουρίσει πως «κάτι πρέπει να
κάνουμε». Μήπως τελικά να «κάνουμε» ποδήλατο;
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου