Λευτέρης Καλλινικίδης, Μέλος Ν.Δ.
Το 2011 θα μείνει στη μνήμη όλων μας ως τη χρονιά συντριβής
και κατρακύλας του συστήματος της πολιτικής,που όλοι λίγο έως πολύ
καταγγέλλουμε καθημερινά. Οι εγχώριοι <<σωτήρες>>απογυμνώθηκαν αφού δε
βρίσκουν πλέον άλλο χέρι βοήθειας. Πήραμε την 6η δόση,άρα πολύ κακό για το
τίποτε,αλλά η χώρα συνεχίζει να είναι παραδομένη σε τρίτους,σε ξένους.
Όλοι συζητάμε για το μνημόνιο,τις συμφωνίες,την κυβέρνηση
Παπαδήμου ,την επιστολή Σαμαρά, τα παζάρια του Βενιζέλου με τους τραπεζίτες για
το PSI κ.α
Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης όμως νοιάζεται για την επόμενη μέρα
στο ΠΑΣΟΚ και δηλώνει «η συζήτηση για τη διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να είχε
ήδη ανοίξει και να είχε κλείσει».
Εμείς δε της Ν.Δ. αφού θυμώσαμε δήθεν με τον αρχηγό μας για
τη συμμετοχή της Ν.Δ. στη κυβέρνηση,μετά απαιτούσαμε όχι απλά να μην
υπογράψει(που δεν υπέγραψε)αλλά να μην στείλει ούτε καν επιστολή!!
Πως όμως είναι δυνατόν όλοι εμείς τώρα να κρίνουμε έτσι
εύκολα το σκεπτικό ενός ηγέτη; Μήπως βιαστήκαμε και κρίναμε λάθος; Μήπως πάνω
από κόμμα και ιδεολογία υπάρχει κάτι πιο δυνατό που βλέπει ο ηγέτης Σαμαράς και
δεν βλέπει το ΠΑΣΟΚ; Διότι,λέει ο κ.Χρυσοχοϊδης: «Εμείς συζητάμε ακόμη αν και
πότε θα ανοίξουν οι διαδικασίες. Δεν είναι μια σοβαρή και υπεύθυνη συζήτηση.
Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει σοβαρά και συντεταγμένα» δήλωσε και πρόσθεσε:
«Δεν καθυστερήσαμε απλώς, σφυρίζουμε αδιάφορα, κάνοντας ότι δεν συμβαίνει
τίποτα>>.
Ο γνωστός αρθρογράφος <<κακοφωνίξ>>πολύ σωστά
και χαρακτηριστικά γράφει:
<<Με τις τελευταίες κινήσεις του ο Σαμαράς όχι μόνο
παρέμεινε στο παιχνίδι (γιατί ο στόχος ήταν και είναι να τον πετάξουν έξω, να
μην το ξεχνάμε ποτέ) αλλά έχει πλέον και την πρωτοβουλία των κινήσεων – επειδή
απέναντι στο παλιό που καταρρέει είναι ο μόνος που προβάλλει με μια εναλλακτική
πρόταση εξουσίας.
Το κύριο επιχείρημα όσων διαφωνούν με την τακτική Σαμαρά
είναι ότι “έδωσε ζωή στο ΠΑΣΟΚ, το σύστημα και το μνημόνιο“. Μήπως όμως δεν
είναι έτσι; Μήπως συμβαίνει το αντίστροφο, όπως συμβαίνει πάντα στην πολιτική;
Μήπως η προφανής αποτυχία της κυβέρνησης Παπαδήμου εν τη γεννέσει της
αποδεικνύει σε όλους ότι το γνωστό διαπλεκόμενο σύστημα διακυβέρνησης πέθανε
οριστικά, μαζί με τους σπόνσορές του και τους πολιτικούς υπαλλήλους του; Μήπως
η συμμετοχή της ΝΔ σε αυτήν την κυβέρνηση – τελευταίο σπασμό της Μεταπολίτευσης
του 74 επιταχύνει και εντείνει την ρήξη με το παλιό;>>
Ο κ.Χρυσοχοϊδης ωστόσο δηλώνει «Αν ο ηγέτης δεν μπορεί να εκπροσωπεί τα
ουσιώδη, τότε πρέπει να αποχωρεί» υπονοώντας σαφώς τον ΓΑΠ.
Και ενώ το σύστημα έχει εκτεθεί ανεπανόρθωτα
ο<<κακοφωνίξ>>συμπληρώνει:<<Πίσω από την αχλή της διαφθοράς,
της κατάπτωσης και του χάους, διακρίνεται αμυδρά μια φιγούρα.
Αν ζούσαμε μερικές δεκαετίες νωρίτερα θα
μπορούσε να είναι ένας τυπικός επαναστάτης.
Είναι όμως ο Αντώνης Σαμαράς και δεν έρχεται με ταξιαρχίες. Έρχεται με τη σιωπηλή οργή μιας κοινωνίας
έτοιμης να ανατρέψει τα πάντα ειρηνικά, να αποδώσει δικαιοσύνη και να προσφέρει
ένα αξιοπρεπές μέλλον σε όλους τους Έλληνες.
Έρχεται αποφασισμένος να καθαρίσει οριστικά την κόπρο, να αφαιρέσει τη
σαπίλα και να αναδείξει τα υγιή κύτταρα.
Ένα κόμμα εξουσίας, ένας ηγέτης σαν τον Σαμαρά, δεν έχει την πολυτέλεια της ανόθευτης
ιδεολογικοπολιτικής καθαρότητας. Είναι πεδίο όπου συγκρούονται με σφοδρότητα
αντίρροπα κοινωνικά συμφέροντα για να προκύψει νέα κυβερνητική πρόταση
εξουσίας. Στον ίδιο τον Σαμαρά αντανακλώνται οι συγκρούσεις, οι ρήξεις και οι
αντιφάσεις της εποχής μας.
Αυτό είναι μια πραγματικότητα που δεν μπορούν να αποδεχθούν
άνθρωποι με πολιτική καταγωγή την Αριστερά, όπου οι ιδεολογικές διαφωνίες
οδηγούν σε αλλεπάλληλες διασπάσεις που παράγουν αδύναμα σχήματα με μόνη
δυνατότητα τη διαμαρτυρία>>.
Θα δούμε λοιπόν την ύστατη αυτή στιγμή το ένστικτο της κοινωνία
μας να οδηγεί και να αναδεικνύει πλέον τους καλύτερους και να τους βάζει
μπροστά.
Πόσο αξιόπιστος είναι όμως ο Αντώνης Σαμαράς; Ας φρεσκάρουμε
την μνήμη μας.
Αρχές του 2010.Ακούσαμε για Τιτανικό και για διεφθαρμένους
Έλληνες. Ο Σαμαράς αρνούνταν την ισοπέδωση αυτή και ζητούσε άλλη εφαρμογή
πολιτικής.Ποιος από το κατεστημένο
όμως Ελλάδας και Ευρώπης έδινε
σημασία στον άγνωστο πρώην ευρωβουλευτή που έγινε πρόσφατα αρχηγός.Σήμερα όμως
όλοι αναγνωρίζουν ότι είχαν υποτιμήσει το ελληνικό πρόβλημα, έδωσαν λιγότερη
προσοχή από ότι έπρεπε, έκαναν λάθος στην εκτίμησή τους και προσέφεραν μια
θανατηφόρα συνταγή. Αυτό είναι αξιοπιστία.
Μάιος του 2010.Ζήτω το μνημόνιο που θα σώσει την Ελλάδα και
τους Έλληνες,έλεγαν άπαντες από την Αθήνα μέχρι τις Βρυξέλλες, ήταν σίγουροι
για την επιτυχία. Ο Σαμαράς διαχώρισε τη θέση του και με τα δεδομένα της εποχής
ζήτησε άλλη λύση, ευρωπαϊκή, χωρίς παρέμβαση του ΔΝΤ,διαβλέποντας την αποτυχία
του εγχειρήματος.Τότε ήταν ο γραφικός συντηρητικός πολιτικός. Σήμερα όλοι
παραδέχονται ότι το ΔΝΤ ήταν κερκόπορτα στα ευρωπαϊκά πράγματα και το πρόγραμμα
για την Ελλάδα ήταν πολιτικά ανεφάρμοστο. Αυτό είναι αξιοπιστία.
Καλοκαίρι του 2010.Το ΠΑΣΟΚ μας έλεγε ότι θα έχουμε μισθούς
και συντάξεις και σύντομα, μέχρι το 2012, θα ξαναβγούμε στις αγορές.Ο Σαμαράς
παρουσίασε το Ζάππειο Ι, τολμώντας να μιλήσει πρώτος και για αξιοποίηση της
δημόσιας περιουσίας. Τολμηρή πρόταση την χαρακτήρισαν λίγοι, ανεφάρμοστη,
ανεδαφική, οι περισσότεροι. Ένα χρόνο
αργότερα διάφορες προτάσεις του μεταξύ των οποίων και αυτή για αξιοποίηση της
δημόσιας περιουσίας αποτέλεσε δέσμευση της χώρας στο επικαιροποιημένο μνημόνιο,
έστω και αν στην πορεία, κατακρεουργήθηκε. Αυτό είναι αξιοπιστία.
Σεπτέμβρης 2010.Στη ΔΕΘ ο Σαμαράς ανέλυσε τις διαφορές του
με την ακολουθούμενη πολιτική, προέβλεψε την μη έξοδο της χώρας στις αγορές το
2012, μίλησε για βαθειά ύφεση που φέρνουν τα μέτρα, μάντεψε την αποτυχία του
προγράμματος. Ο Παπακωνσταντίνου ωρυόταν στα κανάλια για τον δήθεν ανεύθυνο
Σαμαρά.Και το Νοέμβρη του 2011 Όχι μόνο στις αγορές δεν θα βγούμε το 2012, αλλά
είμαστε σε ανάγκη δανεικών μέχρι το 2015 και σε επιτροπεία μέχρι το 2020. Η
μαύρη τρύπα του δανεισμού δεν κλείνει,ούτε του χρέους, του ελλείμματος και της
ύφεσης. Και τώρα αναζητείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μια διέξοδος από όλο αυτό
τον φαύλο κύκλο. Αυτό είναι αξιοπιστία.
Άνοιξη του 2011.
Ζάππειο ΙΙ. Μείωση φορολογίας, ενεργοποίηση ΕΣΠΑ,ορθολογικότερη διαχείριση του
προγράμματος δημοσίων δαπανών, για κοινωνική συνοχή, για μέτρα ανάπτυξης της
οικονομίας, για εργασιακή εφεδρεία. Ενόχλησε και πάλι η συνεχής ενθύμηση του
Σαμαρά ότι ακολουθούμε λάθος πορεία.
Κεραύνωναν τον αρχηγό της ΝΔ για την
στενομυαλιά του και την επιμονή του. Πρώτα η δημοσιονομική πειθαρχία, μετά η
ανάπτυξη λέγανε. Και λίγο πριν το 2011 αφού προετοιμάσανε όπως όπως ένα
ανοσιούργημα της εφεδρείας, ομολόγησαν οι Βρυξέλλες και ψέλλισαν οι
<<αναλυτές>> των παραθύρων ότι χωρίς ανάπτυξη, χωρίς ελάφρυνση των
βαρών, χωρίς τόνωση της επιχειρηματικότητας οι στόχοι δεν θα υλοποιηθούν ποτέ.
Αυτό είναι αξιοπιστία.
Ιούνιος του 2011.Στο Σύνταγμα έπεφταν κορμιά και δακρυγόνα
,να περάσει ο Εφαρμοστικός νόμος του Μνημονίου. Ήταν λέει όρος για την απόφαση
του Ιουλίου με την οποία για πρώτη φορά θα καλούνταν σε εθελοντική βάση ο
ιδιωτικός τομέας να συνεισφέρει στη χρηματοδότηση της χώρας με την μορφή
κουρέματος των απαιτήσεών του. Πανηγύριζαν οι Βρυξελλιώτες και οι εδώ
παπαγάλοι.Θα πληρώσουν επιτέλους οι Τράπεζες!
Ο
Σαμαράς μίλησε και πάλι για λάθος πολιτική.Και τι δεν άκούσαμε πάλι για
τον ενοχλητικό ξερόλα.Τολμά να παίρνει το μέρος των Τραπεζών;αναρωτήθηκαν! 5
μήνες μετά,μια ατελέσφορη σύνοδος κατάδειξε ότι το κούρεμα στους ιδιώτες, είτε
20% είτε 50% δεν είναι αποτελεσματικό. Διότι ήταν βέβαιο ότι το κούρεμα δεν
έχει ποτέ θετικό αποτέλεσμα αν δεν είσαι έτοιμος να ρίξεις χρήμα στην αγορά.
Αλλιώς κινδυνεύεις, αν πας εσύ για δανεισμό, να στη φυλάνε αυτοί που προορίζεις
για κούρεμα. Και να αποεπενδυθεί από πολύτιμα κεφάλαια όλη η Ευρώπη. Πράγμα που
βλέπουμε να γίνεται τώρα. Και να που ξάφνου κάνουν και δεύτερες σκέψεις και οι εμπνευστές
Ευρωπαίοι σε αυτή την παράμετρο. Το ξανακοιτάνε το PSI λένε. Αυτό είναι
αξιοπιστία.
Νοέμβριος του 2011.Ο παραιτημένος από τον Ιούνιο
πρωθυπουργός μιλά ανόητα για δημοψήφισμα.Τα σύννεφα πύκνωσαν,η παρέα ΓΑΠ
ζαλίστηκε,τα χαστούκια των δανειστών πέφτανε, η εικόνα της χώρας σχεδόν
κατέρρευσε και η ετοιμοθάνατη οικονομίας βρέθηκε με εγκεφαλικό. Ο πρώην
πρωθυπουργός απαξιώθηκε, δεν κυβερνούσε
πλέον. Χρειαζόταν επειγόντως αλλαγή, στην αρχή με μια μεταβατική κυβέρνηση.
Μπήκε σε αυτή, μετείχε, της παρείχε ψήφο εμπιστοσύνης, αλλά όλοι θέλανε να
διπλαρώσουν τον Σαμαρά για να δεσμευτεί! Γιατί; Για να τον τσαλακώσουν, για να
τον κουρέψουν, για να τον έχουν του χεριού τους;
Θέλανε δέσμιο τον
Σαμαρά διότι μέσα από στην δίχρονη πορεία του κέρδισε την αξιοπιστία του στους
συνομιλητές του,αφού και ρεαλιστής απέδειξε ότι είναι και κυβερνησιμότητα
διαθέτει και που ενώ τον κατηγορούσαν ως μπουρλοτιέρη της Ευρωζώνης,απέδειξε
ότι είναι ένας διορατικός ευρωπαϊστής πολιτικός ηγέτης.
Είναι ο πολιτικός που τους απέδειξε ότι ήταν όλοι
λάθος,διασπείρωντας φόβους αμφιβολίας
και άγχους στους μέχρι πρότινος άκαμπτους δανειστές, και πλέον όχι μόνο θα
διαπραγματευτεί μαζί τους, αλλά και θα τροποποιήσει το πρόγραμμα. Η
διαπραγμάτευση είναι μια διαδικασία διμερής ή πολυμερής. Η Τροποποίηση όμως
μπορεί να είναι και μια μονομερής διαδικασία. Και όμως, αυτό έχει γίνει πλέον
αποδεκτό από τους δανειστές.
Τροποποίηση λοιπόν,νέο κοινωνικό συμβόλαιο,άλλη προσέγγιση
των εθνικών θεμάτων,δυναμική παρουσία στη διεθνή σκηνή,δόμηση νέας διεθνούς εικόνας
της χώρας και νέων συμμαχιών,είναι προτεραιότητες και βασικοί άξονες της
πολιτικής του Αντώνη Σαμαρά.
Η ώρα του μεγάλου αγώνα,πλήρους ανατροπής του συστήματος
πλησιάζει.Θα είμαστε πλάι του μέχρι το τέλος!
Λευτέρης Καλλινικίδης
Μέλος Ν.Δ.
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου