30 Οκτ 2011

Ομιλία του Αντιπεριφερειάρχη Δράμας Γιάννη Ξανθόπουλου στη Μητρόπολη Δράμας κατά τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου


Κυρίες και Κύριοι,

Τέτοια μέρα πριν από 71 χρόνια, η Ιταλία επιχειρώντας με την δύναμη των όπλων να επιβάλλει την θέληση της και  παραβιάζοντας όλους τους κανόνες του Διεθνές Δικαίου, κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα.


Η χώρα μας δέχθηκε  απρόκλητα επίθεση, ενέργεια παράνομη, ανήθικη, προσβλητική, φασιστική.

Δεν είχαν περάσει ούτε είκοσι χρόνια από την Μικρασιατική καταστροφή, χρόνος  λίγος στη προσπάθεια  να σταθεί σταθερά στα πόδια της , να ορθοποδήσει και η πατρίδα μας βρέθηκε μπροστά σε δίλλημα , σε δύο επιλογές:

Μία  εύκολη και μία δύσκολη.

Εύκολα και με χίλιες δικαιολογίες, όπως άλλες χώρες πράξανε, μπορούσαμε να ψελλίσουμε  το «ΝΑΙ» και η ζωή να συνεχιστεί  με τους ρυθμούς της εποχής, στις πόλεις και τα χωριά, στους αγρούς και στις θάλασσες.

Ο άλλος δρόμος ήταν να  πούμε «ΟΧΙ» και να μπούμε στην δίνη του πολέμου.

Κάποιοι που πάντοτε θέλουν να δίνουν τόνο πομπώδες στις ομιλίες τους, μιλούν για μια εύκολη επιλογή, για μια άμεση απάντηση.

Πλανώνται πλάνη οικτρά.

Η επιλογή του ΟΧΙ ήταν δύσκολη.

Γιατί το «ΟΧΙ» σήμαινε πόλεμο, θάνατο, τραυματίες, κακουχίες, πείνα, ορφάνια, δυστυχία.

Η Ελλάδα λοιπόν είπε ένα βροντερό «ΟΧΙ».

Ένα μεγάλο ΟΧΙ, που ήταν μια στάση δίκαιη, νόμιμη, ηθική, δημοκρατική, που τους μήνες που ακολούθησαν έγινε και ηρωική. Ο Ελληνικός λαός κέρδισε τον θαυμασμό όλου του κόσμου, τόσο στα πεδία των μαχών, με τους  στρατιώτες, όσο και στα μετόπισθεν, με τον ενθουσιασμό, την συμμετοχή, την καρτερία  και την ψυχή των άοπλων πολιτών.

Οι Έλληνες δεν είχαν τότε καμία υποχρέωση, προς τρίτους ,  να πούνε το «ΟΧΙ».

Έχοντας όμως κάθε δικαίωμα στην άμυνα, έκαναν το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα.

Τι είναι όμως πατρίδα;

Πέρα από τα όρια που καθορίζουν τον χώρο και την γεωγραφία, πιο πέρα από την ιστορία που σημαδεύει τον χρόνο, μαζί με τους ήρωες και τους προγόνους μας,  μαζί με το παρελθόν, κάθε φορά , την καθορισμένη στιγμή, στο παρόν και το τώρα, τολμώ να πω ,  Πατρίδα είμαστε εμείς και τα παιδιά μας.

Πατρίδα είναι το σήμερα και το αύριο.

Απέναντι, λοιπόν στους εαυτούς  και στα παιδιά τους, απέναντι δηλαδή στην πατρίδα, οι πατεράδες και οι παππούδες μας ,το 1940, έκαναν το καθήκον τους, και   με την έννοια αυτή,  άνδρες και γυναίκες, φτωχοί και πλούσιοι, κυβέρνηση και λαός , όλοι όσοι φώναξαν και βίωσαν το ΟΧΙ,  ήτανε  πραγματικοί πατριώτες.

Κυρίες και Κύριοι,

Σήμερα  η πατρίδα μας, εμείς δηλαδή και τα παιδιά μας, κινδυνεύουμε. Συσσωρευμένα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος, λάθη δικά μας, μάς οδηγούν   σε  οικονομική εξαθλίωση. Σήμερα  λοιπόν, τις δύσκολες αυτές ώρες, οφείλουμε να αποδείξουμε ότι είμαστε  και εμείς πατριώτες.

Τώρα  καλούμαστε να πούμε όχι ένα ,αλλά πολλά  «ΟΧΙ».

Να πούμε ΟΧΙ:

-Στους κλέφτες που φωνάζουν τους άλλους κλέφτες.

-Σε αυτούς που βγάλανε τα λεφτά τους έξω.

-Σε αυτούς που δεν πληρώνουν.

-Στους βολεμένους που στρογγυλοκάθονται στα «κεκτημένα» τους.

-Σε αυτούς που βλέπουν  μόνο συνωμοσίες ξένων εναντίον μας   και «αυτιστικά» αγνοούν την παγκόσμια  πραγματικότητα.

-Σε αυτούς που ρίχνουν το εύκολο ανάθεμα στους άλλους, κυρίως στους 300, χωρίς να αναγνωρίζουν τα δικά τους λάθη και παραλείψεις.

-Στους επίορκους δημόσιους λειτουργούς, τους αργόμισθους και τους φυγόπονους και όσους τους καλύπτουν, εξασφαλίζοντας την ατιμωρησία τους.

-Στους πολιτικούς της αδράνειας και της απραξίας, που αρέσκονται σε σχολιασμό της κατάστασης, χαϊδεύοντας αυτιά ,για ψηφοθηρικούς λόγους.

Κυρίες και Κύριοι

Το 1960, ο Πρόεδρος των Η.Π.Α Τζον Κένεντι, απευθυνόμενος στους Αμερικανούς πολίτες, είπε:
«Μη ρωτάτε τι μπορεί να κάνει για σας η πατρίδα, να ρωτάτε τι μπορείτε να κάνετε εσείς  γι’ αυτήν».

Το διαχρονικό αυτό ερώτημα θεωρώ ότι είναι ρητορικό και δεν αποτελεί δίλημμα.

Σε κάθε χρονική στιγμή απευθύνεται στο ίδιο ακροατήριο, γιατί  στο τώρα, όπως είπα παραπάνω,  πατρίδα και πολίτες ταυτίζονται.

Και επειδή  στην Δημοκρατία, διοικούντες και διοικούμενοι, «άρχοντες» και λαός, είναι συγκοινωνούντα δοχεία, με αυτά τα δεδομένα, και έχοντας χρέος απέναντι στο παρελθόν, στην ιστορία, στο  1940, στους πατεράδες και παππούδες μας, έχοντας καθήκον απέναντι στην πατρίδα, σε εμάς δηλαδή και τα παιδιά μας, στο παρόν και το μέλλον, απευθυνόμενοι στην συνείδηση μας, πρέπει να αναρωτηθούμε:


Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την πατρίδα;

Και ύστερα απλά ….
να το κάνουμε!!

Από το Γραφείο Τύπου
της Περιφέρειακής Ενότητας Δράμας