Θωμάς Μαργαρίτης: «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ ΔΡΑΜΑΣ» - ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ

Η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» κλείνει φέτος 12 συνεχόμενα χρόνια λειτουργίας. Είναι ομολογημένα πλέον από όλους το μεγαλύτερο τουριστικό προϊόν της Δράμας. Έκανε την πόλη μας γνωστή σε όλη την Ελλάδα, με χιλιάδες Έλληνες και ξένους να μας επισκέπτονται όλα αυτά τα χρόνια, και πολλούς Δήμους σε όλη τη χώρα να την ζηλεύουν και να προσπαθούν να την αντιγράψουν.

Πώς όμως ξεκίνησε η μεγάλη αυτή εκδήλωση και πώς η φήμη της εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση; Ας γυρίσουμε λίγο στο παρελθόν και ας θυμηθούμε ορισμένα πράγματα, γνωστά σε ορισμένους αλλά ίσως άγνωστα σε πολλούς.

Από την πρώτη στιγμή που ορκίσθηκα Δήμαρχος Δράμας στις 03/02/2004, σκέφθηκα ότι στη Δράμα πρέπει να γίνει κάτι μεγάλο και εντυπωσιακό, που θα έβγαζε την πόλη μας από την αφάνεια, θα γινόταν πόλος έλξης επισκεπτών και θα αναδείκνυε και τις φυσικές ομορφιές του Νομού μας.

Με μια ομάδα συνεργατών σκεφθήκαμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε άμεσα. Τι ταίριαζε δηλαδή στην πόλη και στο Νομό μας. Σκέψεις που υπήρχαν, περί καρναβαλικών εκδηλώσεων ή καλοκαιρινών δράσεων απορρίφθηκαν, γιατί δεν θα μπορούσαμε να ανταγωνιστούμε το καρναβάλι της Ξάνθης, θα λειτουργούσαμε ανταγωνιστικά στο καρναβάλι της Χωριστής και κάθε ενέργειά μας το καλοκαίρι θα αποτύγχανε, αφού οι Δραμινοί είναι στις παραλίες. Όπως επίσης απορρίφθηκε και μια γιορτή Δραμινού κρασιού –κατά κοινή ομολογία από τα καλύτερα της Ελλάδας- γιατί κάτι τέτοιο θεωρήσαμε ότι ήταν αρμοδιότητα της Νομαρχίας. Μεγάλο χρονικό διάστημα βασανιζόμασταν και προβληματιζόμασταν για το τι θα επιλέξουμε να γίνει τελικά.

Κατά το παρελθόν βρέθηκα στο εξωτερικό όπου από κοντά, είδα πώς γιορτάζονται τα Χριστούγεννα και πώς στολίζονται οι ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ταυτόχρονα, διαδικτυακά είδα πώς λειτουργεί «το χωριό του Άη Βασίλη» στο Ροβανιέμι της Φινλανδίας που εξελίχθηκε σε παγκόσμια Χριστουγεννιάτικη βιομηχανία. Έτσι ανακοίνωσα στους συνεργάτες μου ότι αυτό που πρέπει να «στήσουμε» στη Δράμα ήταν ένα Χριστουγεννιάτικο χωριό. Στόχος μας ήταν να γίνει η Δράμα το Ροβανιέμι της Ελλάδας. Όλη η χώρα ξέρει ότι είμαστε «χειμερινός Νομός», μας έχει συνδέσει με τον χειμώνα και το κρύο, ίσως και λόγω του Νευροκοπίου που ακούει στα δελτία καιρού. Άλλωστε, μας «ταίριαζε» ο χειμώνας με το χιονοδρομικό κέντρο του Φαλακρού και τα υπέροχα δάση μας. Ο κύβος λοιπόν ερρίφθη. Το χωριό του Άη Βασίλη της Ελλάδας θα στηνόταν στη Δράμα.

Αναζητήσαμε ονομασία του χωριού που θα παρέπεμπε στον μύθο, σε κάτι ονειρικό. Έτσι προέκυψε το «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ».

Κάθε σκέψη όμως για να υλοποιηθεί χρειάζεται μεγάλος αγώνας. Να βρεθούν τα κατάλληλα άτομα που θα πιστέψουν στον στόχο, θα εργασθούν με ζήλο και θα μπουν μπροστά για να «ξεσηκώσουν» τους απλούς πολίτες, τους νέους ανθρώπους, τους επαγγελματίες και γενικά όλη την πόλη που θα έπρεπε να συνδράμει εθελοντικά. Τέτοια μεγάλη εκδήλωση δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο από τους υπαλλήλους του Δήμου. Χρειαζόταν πανστρατιά εθελοντών και πίστη από τους Δραμινούς και τους επαγγελματίες ότι σχεδιάζεται και υλοποιείται κάτι μεγάλο.

Ταυτόχρονα χρειαζόταν και συναίνεση ή έστω ανοχή από τις αντιπολιτεύσεις του Δήμου, χρήματα και τεχνική υποστήριξη από τις τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου. Πιστέψτε με ειλικρινά ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είχαμε ως εφόδιο στην αρχή. Σε μία πόλη που δεν έχει τουριστική συνείδηση οι περισσότεροι είδαν την προσπάθειά μας με καχυποψία και η τότε αντιπολίτευση βρήκε ευκαιρία να μας -και προσωπικά εμένα- ισοπεδώσει πολιτικά. Από την πρώτη στιγμή που ανακοίνωσα την απόφασή μου, ακόμα και από την Δημοτική μου ομάδα, άκουγα σκωπτικά σχόλια. Η εξέλιξη, όμως, της εκδήλωσης, τελικά, με δικαίωσε απολύτως.

Εγώ και οι συνεργάτες μου δεν το βάλαμε κάτω. Ο χώρος που είχαμε από την αρχή προεπιλέξει, ήταν ο Δημοτικός κήπος, που ήταν ιδανικός για τη λειτουργία ενός φυσικού Χριστουγεννιάτικου χωριού, στην καρδιά της πόλης. Παρ’ όλα αυτά, δεν ξεκινήσαμε από εκεί, γιατί ακούγονταν κριτικές ότι ήταν ακατάλληλος, λόγω υγρασίας και ότι δεν θα πατούσε κανένας. Κυρίως όμως ο κήπος δεν είχε την απαραίτητη τεχνική υποδομή, ούτε καν ενισχυμένο ρεύμα που θα «σήκωνε» τον φωτισμό. Επίσης δεν μπορούσαμε από την πρώτη στιγμή να στήσουμε πολλά σπιτάκια με αποτέλεσμα ο κήπος να φαινόταν άδειος. Αποφασίσαμε έτσι, ότι η εκδήλωση έπρεπε να ξεκινήσει από την κεντρική πλατεία, άμεσα τον Δεκέμβριο του 2004, ώστε να είναι ελεγχόμενη. Εκ του αποτελέσματος θεωρώ ότι σωστά επιλέξαμε σε πρώτη φάση την πλατεία γιατί υπήρχε η απαραίτητη υποδομή (ρεύμα κλπ). Ήμασταν βέβαιοι ότι αργά ή γρήγορα ο ίδιος ο κόσμος θα ζητούσε τη μετακίνηση στον κήπο, λόγω της μεγάλης κοσμοσυρροής, όπως και έγινε.

Αφού πάρθηκε η απόφαση να ξεκινήσει η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» από την πλατεία, έπρεπε να κατασκευασθούν τα πρώτα σπιτάκια και να βρω ανθρώπους δημιουργικούς που θα είχαν καλλιτεχνική φλέβα και που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν Χριστουγεννιάτικες δράσεις μεγάλης διάρκειας αφού η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» θα διαρκούσε πάνω από ένα μήνα, από 4 Δεκεμβρίου έως 6 Ιανουαρίου.

Έτσι η αναζήτησή μου με έφερε στο κύτταρο του πολιτισμού και της τέχνης της πόλης μας, στο Κέντρο Νεότητας «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΡΑΣΙΔΗΣ» που τότε στεγαζόταν στο παλιό κτίριο πίσω από το παλιό Φρουραρχείο. Θυμάμαι σαν τώρα τη σύσκεψη που πραγματοποίησε η υπεύθυνη του Κέντρου, Δέσποινα Παρασίδου, με τους συνεργάτες της. Η απαίτησή μου έκαμψε τις επιφυλάξεις που σωστά μου διατύπωσαν, όχι γιατί δεν θα τα κατάφερναν –τα κατάφεραν τέλεια-, αλλά κυρίως λόγω της τελειομανίας που τους χαρακτηρίζει. Αφού δέχθηκαν, παρά την πίεση του χρόνου, ξεκίνησαν την προετοιμασία. Ταυτόχρονα η «ΔΗΜΟΞΥΛΟΥΡΓΙΚΗ» Δημοτική Επιχείρηση που ασχολούνταν με ξυλοκατασκευές, έφτιαξε και τοποθέτησε στην πλατεία τα πρώτα δέκα ξύλινα σπιτάκια. Στήθηκε σκεπαστή ξύλινη εξέδρα πάνω από το ούτως ή άλλως κλειστό συντριβάνι της πλατείας, ώστε να εξοικονομήσουμε χώρο, και τον Νοέμβριο του 2004 άρχισε ο στολισμός. Συγχρόνως, έγινε μεγάλη προσπάθεια να βρούμε εθελοντές στα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια της πόλης. Η ανταπόκριση των νέων παιδιών αλλά και ατόμων μεγαλύτερης ηλικίας που ξεροστάλιαζαν επί ένα μήνα μέσα στο χειμώνα από το πρωί μέχρι το βράδυ στην πλατεία, φορώντας την ειδική κονκάρδα του εθελοντή, ήταν συγκινητική.

Από τα δέκα σπιτάκια που στήθηκαν στην πλατεία, καταφέραμε να πείσουμε να λειτουργήσουν μόνο τα επτά από πολιτιστικούς συλλόγους, αν και τα δίναμε τελείως δωρεάν, ώστε να πουλήσουν μικροπροϊόντα και αναμνηστικά. Τα τρία έμειναν αδιάθετα αφού κανένας δε ενδιαφέρθηκε να τα χρησιμοποιήσει. Σήμερα, πολλαπλάσια σπιτάκια στήνονται στον κήπο και την πλατεία, ενοικιάζονται και χρειάζεται πλέον κλήρωση για την επιλογή των ενδιαφερομένων. Πόσο άλλαξαν τα πράγματα από τότε!!!

Οι εκδηλώσεις που διοργανώσαμε ήταν ποιοτικές. Στήθηκε το μεγαλύτερο διώροφο «Καρουζέλ» που υπήρχε τότε στην Ελλάδα. Η ζωγραφική προσώπου, οι παιδικές δράσεις από το Κέντρο Νεότητας, η συμμετοχή χορωδιών και πολιτιστικών συλλόγων από όλο το Νομό αλλά και το «άνοιγμά» μας, μέσω των γνωριμιών που διαθέταμε στα κρατικά και ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, η εντυπωσιακή κάθοδος του Άη Βασίλη –ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν κομμάντο της Ε’ Μοίρας καταδρομών- στο κέντρο της πλατείας με σχοινί από την απέναντι ψηλή οικοδομή, συντέλεσαν ώστε η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» να συσπειρώσει τους Δραμινούς γύρω από την εκδήλωση και να πετύχουμε πανελλαδική προβολή.

Η απευθείας μετάδοση από τη Δράμα της πρωινής εκπομπής του MEGA «ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» του Γρηγόρη Αρναούτογλου, που είχε τότε μεγάλη τηλεθέαση, οι καθημερινές ζωντανές συνδέσεις όλων των πρωινών εκπομπών όλων των καναλιών από την «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ», βγάζοντας ονειρική Χριστουγεννιάτικη εικόνα, έκαναν γνωστή την εκδήλωση και τη Δράμα σε όλη την Ελλάδα. Εξίσου μεγάλη ήταν η πανελλαδική προβολή της εκδήλωσης μέσω της εκπομπής «ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ» που μαγνητοσκοπούνταν μέσα στην «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» και προβαλλόταν ανήμερα των Χριστουγέννων με επανάληψη την Κυριακή των Φώτων. Ήταν πολύ σημαντικό επί τρεις ολόκληρες ώρες να προβάλλεται η εκδήλωση και η Δράμα, την ημέρα που σε όλη την Ελλάδα, κάθε οικογένεια κάθεται στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και παρακολουθεί τηλεόραση.

Θυμάμαι που έλεγα τότε ότι κουράστηκα να δίνω συνεντεύξεις στις τηλεοράσεις, τις εφημερίδες και τα περιοδικά που ήθελαν να προβάλλουν αυτό που πετύχαμε στη Δράμα και δεν κατάφεραν άλλες περιοχές που το επιχείρησαν στο παρελθόν.

Θυμίζω ότι η πρώην Δήμαρχος Αθηναίων και τ. Υπουργός, Ντόρα Μπακογιάννη, προσπάθησε να κάνει κάτι αντίστοιχο στην πλατεία Συντάγματος. Έκανε όμως το λάθος να δημοπρατήσει τα σπιτάκια και ο κάθε χρήστης πουλούσε ανεξέλεγκτα για να καλύψει τα έξοδά του και να βγάλει κέρδος. Έτσι η εκδήλωση απέτυχε με αποτέλεσμα να μην επαναληφθεί στην Αθήνα. Αντίθετα εμείς διαθέσαμε τα πρώτα σπιτάκια δωρεάν, καθορίσαμε όμως και τις τιμές των πωλούμενων ειδών για να μην παρατηρηθούν φαινόμενα αισχροκέρδειας, παρακολουθώντας τις τιμές πώλησης. Καθιερώσαμε να είναι δωρεάν οι περισσότερες δράσεις για να είναι ανέξοδη η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» για τους Δραμινούς και τα παιδιά τους που δεν τους περίσσευαν χρήματα.

Η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» από την πρώτη στιγμή μπήκε στα σπίτια όλων των Ελλήνων. Η αδιαμφισβήτητη επιτυχία της πρώτης χρονιάς (2004) έφερε περισσότερο κόσμο κοντά μας. Το 2005 η εκδήλωση έγινε ξανά στην πλατεία με τεράστια πάλι επιτυχία και τεράστια προβολή. Με τη λήξη της άρχισε να ωριμάζει η ιδέα σε πολλούς Δραμινούς που ήταν επιφυλακτικοί στην αρχή να επεκταθεί η εκδήλωση και στον Δημοτικό κήπο γιατί στην πλατεία δημιουργούνταν το αδιαχώρητο.

Οι συνεργάτες μου με πίεζαν το 2006 να μεταφερθεί η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» στον κήπο. Εγώ διαφωνούσα για μεταφορά όλης της εκδήλωσης στον κήπο και διότι δεν είχαν ολοκληρωθεί τα δίκτυα ενίσχυσης του φωτισμού μέσω της ΔΕΗ που κόστιζαν αρκετά χρήματα και διότι ήθελα να ριζώσει καλά η εκδήλωση. Έτσι αποφασίσαμε οι κύριες δράσεις και την τρίτη χρονιά (2006) να γίνουν στην πλατεία και στον δημοτικό κήπο να κατασκευασθούν το διώροφο σπίτι του Άη Βασίλη, το σπίτι των ξωτικών, η σιδερένια γέφυρα που τα συνέδεε πάνω από το ποταμάκι του κήπου και η εξέδρα απέναντι από το συντριβάνι. Έτσι θα βλέπαμε πώς θα «λειτουργούσε» και ο κήπος. Αν όλα εξελίσσονταν ομαλά, θα κατασκευάζονταν και άλλα ξύλινα σπιτάκια και η κύρια εκδήλωση θα μεταφερόταν στον κήπο ενώ θα χρησιμοποιούνταν και η πλατεία αφού οι επιχειρηματίες του κέντρου δεν ήθελαν τη μεταφορά όλης της εκδήλωσης στον κήπο, γιατί τα καταστήματά τους είχαν μεγάλη εμπορική κίνηση.

Το εγχείρημα πέτυχε. Στον κήπο τα δύο σπιτάκια είχαν μεγάλη επισκεψιμότητα μαζί με την πλατεία. Οι τελευταίες αντιδράσεις των «καλοπροαίρετων» περί υγρασίας του κήπου είχαν καμφθεί. Είχε έλθει η ώρα για την μεταφορά των κύριων δράσεων στον κήπο, χωρίς να φύγουμε όμως και από την πλατεία.

Η απόφασή μας να κατασκευασθούν τα πρώτα σπιτάκια στον κήπο (Άη Βασίλη και ξωτικών), της σιδερένιας γέφυρας και της εξέδρας, αλλά κυρίως η βούλησή μας να μην απομακρυνθούν μετά τη λήξη της εκδήλωσης (06/01/2007) και να ξαναστήνονται κάθε χρόνο, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από την αντιπολίτευση που ξεπέρασε κάθε μέτρο. Η επιθυμία μας να παραμείνουν οι κατασκευές δεν έγινε μόνο για την αποφυγή της δαπάνης του «ράβε-ξύλωνε» κάθε χρόνο, αλλά κυρίως γιατί οι επισκέπτες της Δράμας που έρχονταν στην πόλη σε χρονικά διαστήματα που δεν γινόταν η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» αλλά είχαν ακούσει ή την είχαν δει στην τηλεόραση, θα μπορούσαν να φωτογραφηθούν στα κύρια και βασικά σπιτάκια της. Αυτό γίνεται σε όλες τις χώρες τις Ευρώπης, διατηρείται δηλαδή ολόκληρο το χρόνο κάτι που θυμίζει στους επισκέπτες κάποια κορυφαία τους εκδήλωση.

Το 2007 ήταν μία κομβική χρονιά γιατί είχαμε πλήρη ανάπτυξη της «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗΣ» στον κήπο και στην πλατεία. Η επιτυχία υπήρξε μεγάλη, η προβολή τεράστια και οι υποθήκες για ακόμα μεγαλύτερη επισκεψιμότητα τα επόμενα χρόνια, είχαν ήδη εγγραφεί.

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί, ότι οι υπεύθυνοι των Τρικάλων που έστησαν το 2011 το Μύλο των Ξωτικών αλλά και οι υπεύθυνοι της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης που δημιούργησαν αντίστοιχο χωριό σε στεγασμένο χώρο μέσα στην Έκθεση μαζί με το «Μουσείο Σοκολάτας», μου εμπιστεύθηκαν ότι οι δικές τους προσπάθειες είναι καλές, αλλά γίνονται σε κλειστές αίθουσες, αφού δεν διαθέτουν το φυσικό περιβάλλον ενός πραγματικού Χριστουγεννιάτικου χωριού, που έχει η Δράμα στο κέντρο της πόλης και ότι επιχείρησαν να μας φτάσουν χωρίς ποτέ να μπορέσουν να μας ξεπεράσουν.

Η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» των ετών 2008 και 2009 είχαν τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα. Τέτοια μαζική προσέλευση κόσμου δεν είχε γίνει ποτέ στη Δράμα. Τα αυτοκίνητα των επισκεπτών της Δράμας έρχονταν σημειωτόν από την Αμφίπολη μέχρι την πόλη. Θυμάμαι ότι ο τότε πρόεδρος της κοινότητας Κουδουνίων, Σίμος Τσακιρίδης, βλέποντας την ουρά των αυτοκινήτων μέσα στο χωριό, μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Δήμαρχε, έχει μάλλον βλάβη το πασάζο στις γραμμές του τρένου. Δεν μπορούμε από τα αυτοκίνητα να περάσουμε το δρόμο να πάμε στο φούρνο να πάρουμε ψωμί. Να ειδοποιήσουμε τον ΟΣΕ».

Ζώντας από κοντά την εκδήλωση και προβλέποντας την επισκεψιμότητα, βγήκα έγκαιρα στις τηλεοράσεις και ζητούσα να είναι ανοιχτά και πλήρως εφοδιασμένα όλα τα καταστήματα εστίασης. Οι φούρνοι να βγάζουν συνέχεια ψωμιά, η αγορά να είναι ανοιχτή γιατί περιμέναμε πολύ κόσμο. Παρά την προετοιμασία και τα δύο χρόνια (2008 και 2009) παρατηρήθηκαν ελλείψεις. Πολλά μαγαζιά μαζικής εστίασης έμειναν από ψωμιά και φαγητά, όσοι καταστηματάρχες δεν άνοιξαν τα μαγαζιά τους το μετάνιωσαν. Τα ξενοδοχεία, οι καφετέριες και τα καταστήματα ήταν πάντοτε γεμάτα.

Οι εκδηλώσεις ήταν ποιοτικές και ζήτησαν να έρθουν στην πόλη και να διαφημιστούν μέσω της «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗΣ» ό,τι καλύτερο υπήρχε για το παιδί. Οι εταιρίες παιδικών παιχνιδιών «PLAYMOBIL» και «LEGO», το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, η περιβαλλοντική οργάνωση «ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ», το «ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ», είχαν τα δικά τους σπιτάκια. Μεγάλη ήταν η συμβολή των ΕΛΤΑ που κυκλοφόρησαν γραμματόσημα με την «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» σε ολόκληρη την Ελλάδα. Όλοι οι γνωστοί καλλιτέχνες επιζητούσαν πλέον να έρθουν στη Δράμα τα Χριστούγεννα, όπως και χορωδίες και πολιτιστικοί σύλλογοι από όλη την Ελλάδα. Οι Δραμινοί της διασποράς, χαίρονταν που έβλεπαν την πόλη τους στην τηλεόραση. Δραμινοί που ζουν στην Αθήνα ή σε άλλες πόλεις βρήκαν την ευκαιρία να επισκεφθούν μετά από χρόνια την πόλη που γεννήθηκαν.

Έζησα καταπληκτικές και ανεπανάληπτες στιγμές όλα αυτά τα χρόνια. Ξεκινήσαμε από το μηδέν και φτάσαμε να είμαστε οι πρώτοι σε όλη την Ελλάδα. Ήμασταν ευτυχείς που δημιουργήθηκε στη Δράμα χειμερινή τουριστική περίοδος ενός μήνα περίπου, όση δηλαδή είναι και η θερινή περίοδος στην περιοχή της Καβάλας.

Τον Οκτώβριο του 2010 έγιναν δημοτικές εκλογές τις οποίες χάσαμε. Η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» του 2010 είχε προετοιμασθεί από εμάς, αλλά διεξήχθη από την τότε δημοτική αρχή και ήταν πετυχημένη λόγω της κεκτημένης ταχύτητας και της ώθησης που είχε πάρει τα προηγούμενα χρόνια.

Τα επόμενα χρόνια η «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ», κατά τη γνώμη μου, ήταν υποδεέστερη των προηγούμενων χρόνων. Επικράτησε άλλη φιλοσοφία όσον αφορά τη λειτουργία της, χάσαμε ανθρώπους – συμμάχους, οι οποίοι την διαφήμιζαν πανελλαδικά, που είχαν συνδεθεί συναισθηματικά με τη Δράμα, όπως τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα και εκπομπές που δεν προέβαλαν πλέον την εκδήλωση. Κυρίως όμως έλλειψε η αγάπη και η επιθυμία, να είναι η εκδήλωση  πάντα στην κορυφή. Μέχρι ενός σημείου είναι λογικό. Πώς μπορείς να αγωνιστείς για κάτι το οποίο έκανε ένας άλλος, που δεν ασπάσθηκες ποτέ και που κυρίως πολέμησες με κάθε τρόπο ώστε να μην υπάρξει; Ωστόσο, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση ετών, οι πολέμιοι της εκδήλωσης αναγνώρισαν ότι είναι η κορυφαία εκδήλωση της Δράμας.

Στην «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» του 2014 έγιναν προσπάθειες να επανέλθει η αρχική φιλοσοφία από το νέο Δήμαρχο, Χριστόδουλο Μαμσάκο, και να ξαναζωντανέψει το παιδικό Χριστουγεννιάτικο όνειρο, η μαγεία και το φως των Χριστουγέννων μέσα στην σκοτεινιά της οικονομικής κρίσης. Ήταν η πρώτη χρονιά που την διοργάνωνε και αντικειμενικά δεν είχε πολύ χρόνο να δώσει το δικό του στίγμα.

Φέτος ο νέος Δήμαρχος και οι συνεργάτες του, θα δώσουν εξετάσεις για το πώς φαντάζονται και θέλουν την εκδήλωση και τι προοπτικές θα της δώσουν.

Οι προοπτικές βελτίωσης της «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗΣ» είναι μεγάλες. Θα πρέπει να ενισχυθούν οι δωρεάν παιδικές δράσεις, να εξαπλωθεί η εκδήλωση σε ολόκληρο το Δημοτικό κήπο και να αναδύεται ο μύθος των Χριστουγέννων. Να γίνει προσπάθεια να φιλοξενηθούν στην «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ» όλες οι οργανώσεις που ασχολούνται με το παιδί πανελλαδικά. Να επιδιώξουμε την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαφήμισή της σε ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Να επαναφέρουμε ανθρώπους των τηλεοπτικών μέσων που αγάπησαν και στήριξαν την εκδήλωση όλα αυτά τα χρόνια. Μετά τη λήξη της «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗΣ», να γίνεται ο σχεδιασμός της επόμενης από σταθερή επιτροπή κοινής αποδοχής και συναίνεσης που θα παίρνει αποφάσεις έγκαιρα για τη βελτίωση της εκδήλωσης κάθε χρόνο. Να μην γίνεται ο σχεδιασμός τελευταία στιγμή.

Όλοι λοιπόν και φέτος ας αποτελέσουμε μια γροθιά, αιρετοί και Δραμινός λαός, να κάνουμε καλύτερη την «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗ». Να μην αποτελεί κάθε χρόνο πεδίο αντιπαράθεσης των Δημοτικών παρατάξεων, αφού όλοι πλέον αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα, όχι μόνο συνέχισης αλλά και διαρκούς βελτίωσής της. Στις προσπάθειες αυτές είναι αυτονόητο ότι θα είμαι αρωγός και συμπαραστάτης

.Του Θωμά Μαργαρίτη, Δικηγόρου, τ. Δημάρχου, εμπνευστού και δημιουργού της «ΟΝΕΙΡΟΥΠΟΛΗΣ».

Share