του Κλήμη Κεραμιτσόπουλου
Δεν
είμαι λάτρης του ποδοσφαίρου. Μου αρέσουν όμως οι διεθνείς οργανώσεις, γιατί
κακά τα ψέματα, προσφέρουν θέαμα και χρειαζόμαστε και ένα διάλειμμα από τις
σειρές και τις ταινίες το καλοκαίρι. Χώρια που έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να
κοιμηθούμε νωρίτερα γιατί στην ταβέρνα από κάτω βλέπουν το ματς...
...(περίπου 5
δευτερόλεπτα μπροστά στην εικόνα και τον ήχο, άκουγα τα γκολ 5 δεύτερα πριν
μπουν στη δική μου τηλεόραση...).
Και
έψαχνα να δω τους παίχτες της εθνικής Ελλάδος, ποιοι είναι, ηλικίες, συμμετοχές
και τέτοια, και φυσικά πέφτω πάνω στις απολαβές τους. Από 300.000 μέχρι και
2.500.000 ευρώ πήραν τα καμάρια μας και μόνο για το έτος 2014... Τι. Λες. Τώρα.
Είναι
τραγικά τα χρήματα που διαθέτουν για τους ποδοσφαιριστές. Και αναρωτιέμαι,
βρέθηκε κάποιος από αυτά τα ηθικά και καλά παιδιά που τιμούν τη χώρα μας με τα
χρώματα της σημαίας μας και μας εκπροσωπούν άγαρμπα και ενίοτε κωλόφαρδα αλλά
και άλλες φορές επάξια, που να είπε "ρε παιδιά, μου περισσεύουν 500.000
για φέτος... θα τα δώσω στους Έλληνες φιλάθλους που θα ακολουθήσουν την
ελληνική αποστολή στη Βραζιλία, γιατί περνάμε δύσκολους καιρούς και αν δεν ήταν
αυτοί, εγώ θα ήμουν απένταρος". Για κάποιον λόγο θυμήθηκα τον Σαρούνας Μαρτσουλιόνις (ο σύνδεσμος στα αγγλικά γιατί στα ελληνικά δεν υπάρχουν πολλές
πληροφορίες), το Λιθουανό του ΝΒΑ που έκανε το αντίστοιχο πράγμα για τους
συμπολίτες του στις συμμετοχές της Λιθουανίας σε παγκόσμιες και πανευρωπαϊκές
μπασκετικές διοργανώσεις. Ή τουλάχιστον έτσι φημολογούταν.
ΟΚ
όμως, σε λίγο κάποιοι θα πουν ότι λαϊκίζω σε αυτήν τη λογική μου, οπότε ας
προχωρήσω στη σκέψη μου. Τι χώρα είναι η Ελλάδα λοιπόν; Τι προάγει; Τι σε κάνει
να ποθείς;
Σκέφτεσαι
Αρχαία Ελλάδα, Πανεπιστήμια, Πολιτισμός, Δημοκρατία, Τέχνη, Καλλιέργεια του
πνεύματος, σοφές ρήσεις και καλές πρακτικές; Σε κάνει να θέλεις να γίνεις και
να γίνεσαι διαρκώς καλύτερος, να μορφώνεσαι και να επιμορφώνεσαι, να είσαι αεί
διδασκόμενος;
Ή
μήπως σκέφτεσαι καλοκαίρια, παραλίες, νησιά, ξενύχτια, ταβέρνες, μπάλα, φωνές
και φραπέδες;
Τείνω
να πιστεύω ότι υπερισχύει το δεύτερο. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι σε μια χώρα με
νοήμονες ανθρώπους θα τσακωνόμασταν για μια φανέλα και ένα σώβρακο, ή για μια
κομματική παντιέρα. Όταν τρέχουμε σαν τα σκυλάκια πίσω από παίχτες, πολιτικούς,
από πολιτικούς παίχτες και παίχτες-πολιτικούς και τους στηρίζουμε με την
κλεισμένη φωνή μας και τον πολύτιμο οβολό μας (και ας μη βγάζουν όλοι χρήματα
στη δική μας πλάτη), πρέπει και οφείλουμε να έχουμε τις μεγαλύτερες δυνατές
απαιτήσεις. Πρέπει να θεσμοθετήσουμε την τιμωρία για τα δημόσια πρόσωπα. Με
κάτι, δεν ξέρω, επιστροφή χρημάτων, καθαίρεση, αφαίρεση προνομίων, φυλακή (για
κάποιες περιπτώσεις).
Θέλω
να πω ότι έχουμε λάθος αντίληψη για την τιμωρία στη χώρα μας. Ποιους τιμωρούμε;
1.
έναν έφηβο γιατί πάνω στην τρέλα που είναι στον οργανισμό του δε θέλει να
παρακολουθήσει ένα μάθημα
2.
έναν φαντάρο γιατί είναι υποχρεωμένος να είναι κάπου που δε θέλει να είναι και
να κάνει πράγματα που δε θέλει να κάνει και είναι χάσιμο χρόνου από τη ζωή του
η θητεία
3.
έναν ναρκομανή γιατί είχε το θράσος να πέσει στα ναρκωτικά, για τον
οποιονδήποτε λόγο
4.
μια πόρνη που δεν ξέρει ή έστω δε θέλει ή δεν έχει την επιλογή να κάνει άλλη
δουλειά για να ζήσει
5. έναν κακομοίρη ελεύθερο επαγγελματία που
δεν έκοψε μια απόδειξη των 3 ευρώ και τώρα τον κυνηγάει το κράτος για να
πληρώσει πρόστιμα
Η
λίστα μπορεί να είναι ατελείωτη, γεμάτη με παραδείγματα καταφανούς αδικίας που
συμβαίνει στη χώρα μας (και σε άλλες φυσικά και σε χειρότερο βαθμό κατά
περίπτωση).
Και
τι καταφέρνουμε με τις τιμωρίες σε αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων; Τίποτα
απολύτως. Εγώ λέω να γίνουμε λίγο αυστηρότεροι στο θέμα της τιμωρίας και των
απαιτήσεων που έχουμε από τους παχυλά αμειβόμενους παίχτες και πολιτικούς μας. Όχι
ρε συ, με 2,5 εκατομμύρια το χρόνο, δε σου επιτρέπω να σουτάρεις στο θεό ή να
κυνηγάς πέρδικες και με 300 ή 500 χιλιάρικα το χρόνο δε σου επιτρέπω να χάνεις
πέναλτι ή να μου κάθεσαι στο σβέρκο πνίγοντας τα δικαιώματά μου σε ατέρμονες
υποχρεώσεις..
Σιγά
μην κάτσω να εξυμνήσω την εθνική Ελλάδος ή κάποιο κόμμα. Δε μας παρατάτε λέω
΄γω
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου