Θράκη, ένας παράδεισος ανεκμετάλλευτος που καταρρέει (1ο Μέρος)

Του Μάνδαλου Παναγιώτη

Πολλά λέγονται για την Θράκη, τον ρόλο του Τουρκικού προξενείου, της μειονότητας, της απαξίωσης και της ανεργίας που μαστίζει την περιοχή. Και μάλιστα μπορούμε να πούμε, ότι η Θράκη είναι η πρωταθλήτρια Περιφέρεια στην ανεργία και στην φτώχια, αφού η ανεργία ανέρχεται στο 29, 9%, ενώ στους νέους είναι κοντά στο 50-55%.

Τα παλιά τα χρόνια, όπως λέγαμε κάποτε, η απαξίωση της περιοχής ήτανε κανόνας του άφρονα και παράλογου Αθηνοκεντρικού κράτους. Η τιμωρία σε όλους ήταν θα σε στείλω στην Θράκη, τόπος εξορίας. Και όμως πολλοί που ήρθανε έμειναν για πάντα βλέποντας έναν διαφορετικό κόσμο και έναν πλούτο ανεκμετάλλευτο. Μετά έγινε η γη των επιδοτήσεων. Δημιουργήθηκαν οι βιομηχανικές ζώνες και οι επιδοτήσεις βροχή. Οι βιομηχανίες ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια και φυσικά το σαξές στόρι θα ερχόταν και ήταν προδικασμένο..αλλά η αλήθεια αποδείχτηκε ..ότι ήταν καταδικασμένο..το μέλλον…Από τις βιομηχανίες στο τέλος άνοιξαν πολύ λίγες και φυσικά τα χρήματα έγιναν καπνός ενώ ακόμα και σήμερα αν περάσεις θα δεις τις καρκάσες που έμειναν και τις ταμπέλες των παχιών λόγων, ακόμα εκεί με όνομα και επιγραφή. Τα λαμόγια τα φάγανε και φύγανε και όποιος έμεινε δυστυχώς σήμερα είναι αντιμέτωπος με την κρίση και προσπαθεί να επιβιώσει. Βέβαια έλεγχος και απόδοση ευθυνών καμία …μαζί τα φάγαμε ..η δικαιολογία ….αλλά ο κόσμος είναι άνεργος και ψάχνει τα σκουπίδια……..για τροφή.

Άλλα μεγάλα έργα,όπως το λιμάνι Αλεξανδρούπολης, η σιδηροδρομική σύνδεση του και η σύνδεση του με την Βάρνα και το Μπουργκάς καρκινοβατούν. Για αυτά γράψαμε πολλές φορές αλλά σιγή ιχθύος. Το λιμάνι δημοπρατείται και ξαναδημοπρατείται, εταιρείες έρχονται και φεύγουν και φυσικά, είναι εκεί που ήτανε, στην απαξίωση και στη μοναχική ερημιά του. Ας σκεφτούμε μόνο τον ρόλο της Ελλάδος από μια σύνδεση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης με αυτά της Μαύρης Θάλασσας. Διακομιστηκός παράδεισος και φυσικά αποβολή της Τουρκίας και των στενών των Δαρδανελίων από όλο το εμπόριο με τις χώρες αυτές, αφού με ένα γρήγορο σιδηροδρομικό δίκτυο θα εξασφαλιζόταν η γρηγορότερη μεταφορά. Βέβαια δεν μιλάμε για την σιδηροδρομική Εγνατία με διασύνδεση της με την Ηγουμενίτσα. Εκεί ο ρόλος της Ελλάδος θα ήτανε παγκόσμιος.

Η Εγνατία, αφού τέλειωσε μετά από 30 χρόνια, είχε αρχίσει το 1972 και κόστισε δις ευρώ από τον αρχικό της προϋπολογισμό και εδώ μαζί τα φάγαμε και έλεγχος κανένας, καρκινοβατεί με τους κάθετους άξονες της, ακόμα να κατασκευαστούν. Εν τω μεταξύ γεμίσαμε την Εγνατία ενώ ακόμα δεν τέλειωσε, με ..διόδια. 30-35 χιλιόμετρα μεταξύ Μάνδρα-Διδυμότειχο έχουν δημοπρατηθεί εδώ και 30 χρόνια καμιά 40 φορές αλλά το έργο είναι ατέλειωτο ενώ ο φόρος αίματος συνεχίζεται.

Το αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης και της Καβάλας με τα ιστορικά ονόματα Δημόκριτος και Φίλιππος, από τον Θράκα επιστήμονα που χωρίς μικροσκόπια και συσκευές κατάλαβε την δομή του ατόμου και του Μεγάλου Φιλλίπου του Μακεδόνα που ένωσε το Ελληνικό στοιχείο με αποτέλεσμα να κατατροπώσουν οι Έλληνες τους Πέρσες, θα μπορούσαν να είναι γεμάτα ζωή από τουρίστες για τα απέναντι νησιά Σαμοθράκη και Θάσο, αλλά και για τους άλλους τουριστικούς προορισμούς που θα αναφέρουμε στο 2ο μέρος.

Σε μια θέση που εκτός τουρισμού, ιδίως αυτή της Αλεξανδρούπολης, που είναι το τελευταίο αεροδρόμιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μπορούσε να είναι κεντρικό αεροδρόμιο εταιρειών και ιδίως χαμηλού κόστους, αποσπώντας μερίδια από αυτό της Κωνσταντινούπολης αφού είναι και ποιο κοντά στην Βουλγαρία και στις παρακείμενες πόλεις. Αν σκεφτούμε ότι με τον νέο άξονα της Εγνατίας, από Κομοτηνή και Ξάνθη, η απόσταση έχει μειωθεί σε 0:30 λεπτά από τα σύνορα, αλλά και με τις κοντινές πόλεις όπως η Αδριανούπολη της Τουρκίας, κλπ.

Και όμως αυτή η περιοχή κάποτε έβγαζε από τα ποιο ποιοτικά καπνά, με την καινοτόμο καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ, που σήμερα ευτυχώς ανακάμπτει και έμβλημα της ήτανε η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή που τροφοδοτούσε όλη την Ελλάδα. Ποιος δεν θυμάται την κρεατοβιομηχανία Θράκη, ίσως την μόνη με καθετοποιημένη παραγωγή,από την παραγωγή έως την κονσερβοποίηση, στην Ελλάδα. Και όμως σήμερα οι εγκαταστάσεις, καταρρέουν, ενώ δεν υπάρχει ούτε σφαγείο για όλον τον Έβρο αφού εκεί μεταφερότανε όλα τα ζώα του νομού και τωρινής περιφέρειας του Έβρου. Αντ' αυτού χωρίς παραγωγή τρώμε ότι εισαγόμενο θέλεις ..από κρέας αλόγου έως ίσως και ……..ποντικού.

Πολλές μεταποιητικές βιομηχανίες υπήρχαν, όπως η Όττο Έβρος, μετέπειτα κλωστήρια Λαναρά που ενώ στο τέλος φάγανε δις επιχορηγήσεις κλείσανε αφήνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στον δρόμο.

Η Θράκη με την Αν. Μακεδονία,ήταν μάλιστα εξοπλισμένη με 3 εργοστάσια ζάχαρης αφού η Ελλάδα ήταν και με το εργοστάσιο της Λάρισας, αυτάρκες σε ζάχαρη. Επίσης ελαιουργεία, όχι μόνο ελιάς αλλά και σπορελαιουργεία, ευτυχώς σώζονται μερικά, και άλλα μεταποιητικά εργοστάσια. Και ήρθε η αγρανάπαυση και οι ποσοστώσεις γάλακτος και τέλος στην παραγωγή ενώ οι επιδοτήσεις δόθηκαν στον αέρα και φυσικά αντί να πάνε στην παραγωγή πήγανε στις καταθέσειςεπιτήδειων κομματικών φορέων που το μόνο που δεν σκέφτονταν ήταν η παραγωγή αλλά το φούσκωμα του δικού τους λογαριασμού. Βέβαια όπως πάντα ευθύνες σε κανέναν, έλεγχος σε κανέναν.

Όποια προσπάθεια για ανάκαμψη πάει στον αέρα. Η μεγάλη επένδυση του Ζεόλιθου Θράκης ματαιώθηκε γιατί κάποιος υπουργός είχε κάποιαν ξαδέρφη που είχε όμορο εργοστάσιο στην διπλανή Βουλγαρία. Έλα μωρέ τι θα κάνουμε; Να έχουν και αυτοί παραγωγή;..Και η δικιά μας η τσέπη πως θα φουσκώσει …θα είπαν οι ειδήμονες …μετά θα πούμε μαζί τα φάγαμε… αφού κατασπαράξουμε ακόμα  και τα κόκκαλα.

Σήμερα στις μέρες μας καινοτόμες βιομηχανίες υπάρχουν και μάλιστα υψηλής τεχνολογίας, όπως η Pharmathern, από τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες, ο Ακρίτας, ίσως η μόνη βιομηχανία ξύλου, μαζί με την εταιρεία ξύλου των Αφων Χαντζηκωνσταντίνου, η Sunlight εταιρεία κατασκευής μπαταριών και μάλιστα υποβρυχίων, η Πρίσμα ηλεκτρονική η μόνη εταιρεία στην Ελλάδα που συμμετέχει στο μεγάλο πείραμα του CERN, μεταποιητικές βιομηχανίες γάλατος όπως η Εβροφάρμα, Ροδόπη και Νεογάλ, κλπ…

Και όμως στην βιοτεχνικήκαι βιομηχανική μεταποιητική παραγωγή,πολλά μπορούν ακόμα να γίνουν.

 Η σηροτροφία τόσο ξακουστή στην περιοχή του Σουφλίου θα μπορούσε να ήτανε ένα έναυσμα για καινούργια αρχή και φυσικά επαναπατρισμού πολλών ανέργων στην περιοχή του Σουφλίου που ερημώνει.

 Η έναρξη εναλλακτικώνκαλλιεργειών και μεταποιητικών βιομηχανιών, όπως φρούτα του δάσους {μύρτιλα, μούρα, κράνα(τα βουνά μας είναι γεμάτα από κρανιές), ιπποφαές, κλπ} όπως και αρωματικών φυτών (λεβάντα, τριαντάφυλλο, χαμομήλι, φασκόμηλο, ρίγανη, κρόκος, κλπ)που τόσο ανάγκη έχει η διεθνή αγορά και είναι τόσο προσοδοφόρα τα εδάφη και η Θρακική πεδιάδα. Βέβαια μια φιλότιμη προσπάθεια γίνεται από την Βεργίνα την βιομηχανία μπύρας στην Κομοτηνή με το τσάι του βουνού. Εδώ θα επιστήσουμε ότι με την παραγωγή πρέπει να αναπτυχθούν και μεταποιητικές βιομηχανίες για να φεύγουν τα προϊόντα σε κατεργασμένη και τυποποιημένη μορφή και όχι χύμα και δωρεάν.

Επίσης ενδυνάμωση της ως τώρα παραγωγής, με τυποποιητήρια.

Επίσης το ελαιόλαδο της περιοχής, υψηλής ποιότητας με χαρακτηριστική υφή και άρωμα και γεύση. Εδώ έγιναν αρκετές παρεμβάσεις και ευτυχώς έχουμε δύο τύπους αρκετά ακουστούς τον «Κύκλωπα» που έχει αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία και το παρθένο ελαιόλαδο Μαρώνειας και τα δύο ΠΟΠ. Αλλά και άλλα ελαιόλαδα πρέπει να προχωρήσουν σε αυτές τις ενέργειες, όπως το ελαιόλαδο Θάσου που έχει και ιδιαίτερο χρώμα , κίτρινο χαρακτηριστικό. Και το σημαντικότερο για όλη την Ελλάδα θα πρέπει να είναι ότι δεν πρέπει να φεύγει χύμα κανένα προϊόν. Και ιδίως ελαιόλαδο. Θα πρέπει να τυποποιούνται και να συσκευάζονται όλα.

Η κτηνοτροφική παραγωγή που άρχισε με την εκτροφή ξανά των βουβαλιών αφού τα μεγάλα ποτάμια της περιοχής μπορούν να το επιτρέψουν (Έβρος, Άρδας, Ερυθροπόταμος, Νέστος, Στρυμόνας ενώ και οι Λιμνοθάλασσες μπορούν να παίξουν μεγάλο ρόλο.

Οι  ιχθυοκαλλιέργειες, με παραγωγή βέβαια και από την φύση με τα δέλτα των ποταμών όπως και στις λιμνοθάλασσες, πληθώρα στην περιοχή μας, θα μπορούσε να είναι και πόλος ανάπτυξης, για κονσερβοποίηση και παστοποίηση, πιστοποιημένων προϊόντων.

Επίσης η οινοπαραγωγή, το αιωνόβιο κρασί ο ξακουστός οίνος Μαρωνίτης που ο Οδυσσέας έδωσε στον Πολύφημο, κοιμίζοντας τον, μπορούσε να είναι το σήμα κατατεθέν όπως και οι Θράκες Θεοί, ο Βάκχος ή Διόνυσος και ο Ορφέας.

Τα γεωθερμικά πεδία που η φύση χάρισε με απλοχεριά στην Αν. Μακεδονία και Θράκη, θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Εδώ μπορούμε να πούμε στην εύφορη περιοχή του Δέλτα του Έβρου και του Νέστου, υπάρχουν γεωθερμικά πεδία χαμηλής ενθαλπίας, 55-80ΟC, που αν εκμεταλλευόταν την θερμότητα θα παρείχαν ζεστό δωρεάν νερό για την δημιουργία θερμοκηπίων, κτηνοτροφικών μονάδων, βιομηχανικών και βιοτεχνικών πάρκων, που θα δίνανε ώθηση, στην απασχόληση αλλά καις την παραγωγή. Και να σκεφτεί κανείς ότι στην περιοχή της Τραϊανούπολης όπου υπάρχουν και τα ιαματικά λουτρά,που θα ασχοληθούμε με τον τουρισμό στο δεύτερο μέρος, οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν το ζεστό νερό της φύσης από το 100-200 μ.Χ.

Εκτός αυτού στην Θράκη υπάρχουν και πολύτιμα μέταλλα.

 Δυστυχώς δόθηκαν καταχρηστικά και δωρεάν τα δικαιώματα για ψίχουλα σε μια εταιρεία που θα μπορεί να έχει την εκμετάλλευση τους σε όλη την Βόρεια Ελλάδα. Η επένδυση βέβαια καταστροφική για το περιβάλλον και μόνο με αντισταθμιστικά οφέλη προς την τοπική κοινωνία θα μπορούσε να επιτευχθεί. Βέβαια η σύμβαση αυτή αποτελεί εθνική προδοσία και οι υπογράφοντες θα έπρεπε να είναι στο εδώλιο για διασπάθιση και ξεπούλημα του ορυκτού πλούτου. Αλλά με αυτά που ακούμε δυστυχώς δεν είναι η μόνη γιατί υπήρχε και ίσως να υπάρχει ακόμα πάρτι διασπαθισμένων χρημάτων. Και όταν λέμε αντισταθμιστικά οφέλη όχι των 50-100 εκατομμυρίων. Αλλά μικτή επιχείρηση Δήμου-Περιφέρειας -Εταιρείας με ποσοστώσεις επί των κερδών, όπως 20-30%. Εφαρμόστηκε από τον Κ Καραμανλή τον γηραιότερο στα κοιτάσματα του Πρίνου.

Βέβαια το Αθηνοκεντρικό κράτος, δεν φρόντισε ούτε για το ελάχιστο που θα μπορούσε να κάνει για την ενεργειακή επάρκεια που είναι το Α-Ω μιας αναπτυξιακής πολιτικής. Αυτό της ενέργειας. Το φυσικό αέριο ενώ μπαίνει από τον τόπο μας δεν έχει δίκτυο σε καμία πόλη της Αν. Μακεδονίας και Θράκης. Η υλοποίηση του αγωγού που φτάνει στην Αθήνα περνώντας από το σπίτι μας αλλά δεν μας ακουμπά. Και στην περιοχή μας υπάρχουν περιοχές που είναι από τις ποιο κρύες της Ελλάδος ενώ ο χειμώνας αρχίζει από τα μέσα Σεπτεμβρίου.

Αν γινότανε έστω και τα μισά από αυτά με προγραμματισμό κανείς δεν θα ήθελε να φύγει από τον παράδεισο, που θα λεγότανε Θράκη και κανένα Τουρκικό προξενείο δεν θα είχε πρόσβαση σε κανέναν. Σήμερα όμως τα πράγματα δύσκολα. Ο κόσμος παρατάει τα χωρία του και τις πόλεις του και φεύγει για την ξενιτιά, όπως και το 30-50, οι Μουσουλμάνοι παίρνουν το ξεροκόμματο που τους πετάει το Τουρκικό προξενείο και γίνονται έρμαιο του, γιατί το Ελληνικό κράτος τους πουλάει στο 30% της ανεργίας. Στο δεύτερο μέρος θα πούμε για τα τουριστικά κάλλη της περιοχής που μένουν αναξιοποίητα και την μεγάλη ηλιθιότητα που μας διακρίνει. Να υποτιμάμε τον τόπο μας και να φεύγουμε μετανάστες στην κόλαση, από τον παράδεισο, που θα μπορούσαμε να αναπτύξουμε….. και φυσικά οι ξένοι τον βλέπουν και τον επιβουλεύονται.

Υ.Γ. Και το μεγάλο έγκλημα που διατελείτε στην περιοχή. Στην εύφορη πεδιάδα φυτρώνουν φωτοβολταϊκά. Οι επιπτώσεις από την ρύπανση μεγάλες και σε περίπτωση παύσης λειτουργίας το έδαφος δεν θα μπορεί να καλλιεργηθεί για χρόνια. Γιατί πρέπει να γίνονται τέτοια εγκλήματα ενώ στην χώρα μας τα βουνά και ιδίως οι χέρσες εκτάσεις είναι πολλαπλές των πεδινών εκτάσεων. Μήπως υπάρχει οργανωμένο σχέδιο της κατάλυσης κάθε παραγωγικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Γιατί και το έτερο σχέδιο της αγρανάπαυσης αλλά και της καλλιέργειας ακακίας, θέλει το έδαφος άγονο λόγω όξυνσης του από το δένδρο για τουλάχιστον μια δεκαετία.

e-mail: panosmandalos@yahoo.gr

Share