Tου Μάνδαλου Παναγιώτη
Με
μια ανακοίνωση η πολιτική οργάνωση των φοιτητών που πρόσκειται στην ΝΔ
ανακοίνωσε ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να ανοίξουν γιατί οι φοιτητές θα χάσουν
το εξάμηνο και φυσικά οι κομματικοποιημένες πρυτανείες να αφήσουν έξω τα
πολιτικά τερτίπια.
Καθότι
και εγώ φοιτητής ήμουνα μέλος αυτής της φοιτητικής παράταξης και μάλιστα από τα
άτομα που τόλμησαν τότε να κατεβάσουν στο εξωτερικό τα πρώτα ψηφοδέλτια και να
ζητήσουν την ύπαρξη της και να την βγάλουν από την ανυπαρξία της
συνδικαλιστικής απομόνωσης στο φοιτητικό κίνημα. Μιας παράταξης που διεκδικούσε
μέσα στην πολιτεία τα συμφέροντα των φοιτητών μην παραβλέποντας όμως τα
κοινωνικά συμφέροντα και φυσικά την ύπαρξη και την καθιέρωση του πανεπιστημίου.
Μια
ΔΑΠ τότε διεκδικητική και όχι εκδικητική. Μια ΔΑΠ που έβλεπε μπροστά και
διεκδικούσε.
Βέβαια
στην αντιπαράθεση, τότε μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. οι κινητοποιήσεις είχαν τον πρώτο
λόγο αφού φυσικά λυνότανε τα προβλήματα των φοιτητών και φυσικά μέλημα ήταν και
το μετά. Η κομματική ταυτότητα λίγο ενδιέφερε αφού πρώτα περνούσε η
συνδικαλιστική δηλαδή το όφελος των φοιτητών με σεβασμό για τους άλλους. Τότε
έτσι ξεκινήσαμε την παράταξη αυτή. Ποιο πολύ, ήμασταν πολιτικοποιημένοι παρά
κομματικοποιημένοι και αυτό έκανε την διαφορά με τους άλλους. Έτσι σε λίγα
χρόνια φέραμε την παράταξη από το πουθενά στην πρώτη θέση του φοιτητικού
κινήματος εξωτερικού.
Αυτά
γινότανε στο παρελθόν και μάλιστα πολύ παλιά.
Σήμερα
φυσικά η ανακοίνωση αυτή θα εξέπληττε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και φυσικά θα
αναρωτιόνταν. Πως μια άκρως κομματική παράταξη μιλάει για «κάτω τα κομματικά
χέρια από το πανεπιστήμιο». Πως αυτοί που κομματικοποίησαν κάθε τι έρχονται
σήμερα να βγάλουν μια τέτοια ανακοίνωση που τον μόνο που βολεύει είναι την
κυβέρνηση. Και φυσικά με ποια πολιτική και κοινωνική δικαιολογία όταν βλέπουν
αυτό που γίνεται. Με ποιον σεβασμό και αυτοκριτική μπορούν να πουν αυτό το
πράγμα και πως μπορούν να δουν στα μάτια τους εξαθλιωμένους συμφοιτητές τους. Όταν βλέπουν την ανεργία των νέων στο 60%,
όταν βλέπουν περικοπές από όλες τις βαθμίδες της παιδείας. Όταν βλέπουν τους
τελειόφοιτους συμφοιτητές τους να ετοιμάζονται για τον μόνο δρόμο, αυτόν της
ξενιτιάς. Πως μιλάνε, ότι θα τους χαλάσουν τον προγραμματισμό όταν βλέπουν τους
συμφοιτητές τους να δουλεύουν στις καφετέριες, πολλές φορές ανασφάλιστους και
όσο -όσο για να βγάλουν τα προς το ζην, γιατί οι γονείς τους είναι άνεργοι. Πως
μπορούν να λένε κάτι τέτοιο όταν πολλοί φοιτητές αναγκάζονται να τα παρατήσουν
γιατί οι οικονομικές συνθήκες δεν τους επιτρέπουν να συνεχίσουν στο όνειρο που
μόχθησαν σαν μαθητές και το κατάφεραν. Πως μπορούν να λένε κάτι τέτοιο όταν
πολλοί απόφοιτοι δουλεύουν σε καφετέριες, σαν σεκιουριτάδες για 300-400
ευρώ, νυχτερινοί σε μπαρ κλπ, γιατί
ακριβώς δουλειές δεν υπάρχουν. Και ξέρετε κάτι. Το χειρότερο για έναν νέο που
μόλις βγήκε και έχει όρεξη για δουλειά είναι ακριβώς αυτό. Ο κατακερματισμός
και η καταρράκωση των ονείρων του. Όχι ότι πάντα τα όνειρα εκπληρώνονται. Αλλά
έστω μια δουλεία πάνω στο αντικείμενο του.
Πως μπορούν να λένε κάτι τέτοιο όταν ο μισθός
του καθηγητή πανεπιστημίου έχει πάει στα 1250-1500 ευρώ, χρήματα που στο
εξωτερικό δεν παίρνει ούτε ένας κλητήρας πανεπιστημίου και φυσικά περιμένουμε
απόδοση. Πως λένε αυτά όταν οι νεοδιόριστοι συνάδελφοι τους, θα πάνε στην
εκπαίδευση και θα πληρώνονται με 500 ευρώ
και θα τους στείλουν στο άλλο άκρο της πατρίδας με τα έξοδα να τρέχουν,
ενώ ο γιατρός θα παίρνει 800 ευρώ και ίσως είναι και πολλά. Πως μπορούνε να
λένε αυτά όταν στην Ελλάδα το ποσοστό της χρηματοδότησης της έρευνας είναι στο
0,6% και φυσικά με το καταρρακωμένο, όπως το κατάντησαν ΑΕΠ δεν φτάνουν τα
χρήματα ούτε για στραγάλια, ενώ στην Αμερική, στην Αγγλία, και στην φίλη μας
την Γερμανία είναι 6-8% των δικών τους ΑΕΠ.
Αντί
να βγουν και να διεκδικήσουν μεγαλύτερα κονδύλια για έρευνα και εκπαίδευση, που
φυσικά η έρευνα μπορεί να χρηματοδοτήσει
και το ίδιο το πανεπιστήμιο με καλύτερες συνθήκες φοίτησης για τους ίδιους
αυτοί βγαίνουν και λένε ..μην πειράζεται την καλοπέραση μας …..’ισως την δικιά
τους όχι της πλειοψηφίας των φοιτητών γιατί ο μπαμπάς έχει έτοιμη την θεσούλα
στο Λόντον για μεταπτυχιακό και ότι άλλο προκύψει …..αφού μετά το κόμμα θα μας
βολέψει…. κάτι μεταξύ Σταλινικής ακραίας κατάστασης.
Βέβαια,
ναι υπάρχουν πολλά που πρέπει να διορθωθούν. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να τα
ξαναδούμε. Όχι όμως ότι δεν πρέπει να υπάρχει και καμιά αντίδραση. Ναι κάτω τα
χέρια από την κομματικοποίηση των πανεπιστημίων. Ναι στην αξιολόγηση τους, Ναι
στην παραγωγικότητα τους, όχι όμως στην εξαθλίωση και στον χλευασμό των
διδασκόντων, όχι στην απαξίωση κάθε τι Ελληνικού και προπαντός, ναι στην
έρευνα. Υπάρχουν χιλιάδες Ελληνικές πατέντες που απαξιώνονται από την πολιτική
ηγεσία. Υπάρχουν ακόμα και σύγχρονα ραντάρ που δεν προωθήθηκαν, βγαλμένα από
Ελληνικά πανεπιστήμια που δεν προωθήθηκαν ποτέ ενώ αγοράστηκαν άλλα με πολλαπλά
οφέλη για τους διάφορους μιζαδόρους όπλων. Άρα η απάντηση έπρεπε να ήτανε ..ναι
στην διεκδίκηση καλύτερης παιδείας, καλύτερης έρευνας και συνθηκών εργασίας.
Αυτά
διεκδικούσαμε, για αυτά αγωνιζόμασταν ..κρίμα που αφήσαμε τα ηνία στα παιδάκια
του μπαμπά ..που κάθονται να βλέπουν την ανεργία και τα κατεστραμμένα τους
όνειρα και να τα θωρούν άπρακτοι …χωρίς διεκδίκηση χωρίς νεύρο …το νεύρο του
νέου ανθρώπου και όχι του παππού της πολυθρόνας και της τηλεόρασης …αλλά
δυστυχώς οι νέοι δεν διεκδικούν, αλλά απλώς αφήνουν την χώρα τους για να
δουλέψουν με χειρότερους πολλές φορές όρους σε άλλες χώρες ….όπως οι
οικονομικοί μετανάστες …..αλλά με πτυχίο.
Υ.Γ.
Δυστυχώς αυτήν την παράταξη την φτιάξαμε όχι για να έχει αυτήν την μορφή ..αλλά
για τα προβλήματα των φοιτητών και για την διεκδίκηση καλύτερης παιδείας….. το
μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κομματική ταυτότητα όπως όλες οι
συνδικαλιστικές παρατάξεις που υπάρχουν σήμερα …για αυτό έχουμε και αυτά τα
αποτελέσματα …άλλο κομματικοποίηση και άλλο πολιτικοποίηση …..αυτό μας έχει
ξεφύγει ..και θα ήθελα να ήξερα ..αν επάνω ήταν μονοκομματική παράταξη με αυτές
τις συνθήκες θα βγάζανε τέτοια ανακοίνωση ή θα γινότανε το έλα να δεις.
E-mail:
panosmandalos@yahoo.gr
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου