ΔΗΜΑΡ : Απάντηση στην ΑΔΕΔΥ Δράμας

Θα παρακαλούσαμε όσους θέτουν ερωτήματα στους υποψήφιους βουλευτές μας να αντιληφθούν το γεγονός ότι οι υποψήφιοί μας είναι σκληρά εργαζόμενοι χωρίς καμία γραμματειακή υποστήριξη και μια βδομάδα πριν τις εκλογές έχουν την υποχρέωση αφού τελειώσουν τις εργασίες τους να περιοδεύουν, να συμμετέχουν σε ΜΜΕ, να ετοιμάζουν ψηφοδέλτια και να έρχονται σε προσωπικές επαφές με τους πολίτες. Υπάρχει λοιπόν μια δυσκολία να ανταποκριθούν σε όλα τα αιτήματα που τους γίνονται.

Θα προτείναμε σε όσους πραγματικά το επιθυμούν να επισκέπτονται την ιστοσελίδα  μας και να διαβάζουν το πρόγραμμα της ΔΗΜΑΡ όπου πιθανώς να βρουν όλες τις απαντήσεις που επιθυμούν.

Παρόλα αυτά ξεχωρίζοντας ανάμεσα στα αιτήματα αυτό της ΑΔΕΔΥ θα θέλαμε περιληπτικά να πούμε τα εξής:

Α) Είμαστε κάθετα αντίθετοι σε απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και στην εργασιακή εφεδρεία καθώς θα δημιουργηθούν εκρηκτικές καταστάσεις στην ελληνική κοινωνία και θα αποδυναμωθεί ο δημόσιος τομέας από έμπειρα στελέχη, συμφωνούμε όμως στην αναδιάταξη της δημόσιας διοίκησης με μετακινήσεις υπαλλήλων ενισχύοντας τους τομείς που πάσχουν και αποδυναμώνοντας υπηρεσίες που είναι υπερστελεχωμένες και καταργώντας αυτές που δεν έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο. Συμφωνούμε επίσης στη μείωση του δημόσιου τομέα καθώς έγινε σε πολλές περιπτώσεις υπερτροφικός λόγω του πελατειακού κράτους και των ρουσφετολογικών προλήψεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τραμ στην Αθήνα που ενώ το οργανόγραμμά του προέβλεπε 300 εργαζόμενους βρέθηκε να έχει 700.

Η μείωση του προσωπικού προτείνουμε να γίνει μέσω της ρύθμισης μία πρόσληψη για δέκα συνταξιοδοτήσεις και τις αναγκαίες μετατάξεις προσωπικού σε υπηρεσίες που πάσχουν.

Επίσης συμφωνούμε με την ιδιωτικοποίηση οργανισμών του δημοσίου και ακινήτων, π.χ. καζίνο Πάρνηθας, όχι όμως στη λογική της εκποίησης αλλά της αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας.

Β) Σαφώς και πρέπει να γίνονται συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων και κλινικών και κέντρων υγείας όταν μεταβάλλεται η πληθυσμιακή κατάσταση μιας περιοχής και το κριτήριο δεν είναι πρωτίστως το οικονομικό αλλά το παιδαγωγικό και της καλύτερης περίθαλψης. Τα σχολεία δεν υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες των εκπαιδευτικών και τα κέντρα υγείας δεν υπάρχουν για να εξυπηρετούν τις ανάγκες των γιατρών. Κρίνεται λοιπόν η λειτουργία κατά περίπτωση και όχι λέγοντας ένα γενικό ναι ή ένα γενικό όχι. 

Εξάλλου και στην περίπτωση των νοσοκομείων, των κλινικών και των κέντρων υγείας πολλές φορές για τη λειτουργία τους υπερίσχυσαν πελατειακές λογικές και όχι επιστημονικές έρευνες για τις ανάγκες της περιοχής. Αν λοιπόν δυο κέντρα υγείας βρίσκονται σε απόσταση 10 λεπτών τότε σαφώς μπορούν να συγχωνευτούν και να παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες. Δεν συμφωνούμε όμως με την κατάργηση του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας καθώς θα μπορούσε να αποτελέσει μοχλό για ένα δίκτυο κοινωνικής προστασίας.

Γ) Ο ΕΟΠΠΥ θα μπορούσε να λειτουργήσει υπέρ των εργαζομένων αν η λογική του δεν ήταν ταμειακή αλλά σαφώς εξορθολογιστική, να αμβλύνει τις ανισότητες μεταξύ των εργαζομένων, να μειώσει το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σπάζοντας τα διάφορα κυκλώματα  διαφθοράς που λυμαίνονται το χώρο της υγείας και ελέγχοντας τις προμήθειες του συστήματος υγείας. Παρόλα αυτά ξεκίνησε με απαράδεκτο τρόπο, χωρίς τις απαραίτητες προεργασίες και τη στήριξη των γιατρών με μοναδικό στόχο τη μείωση των δαπανών στου κασίδι το κεφάλι.

Πιστεύουμε ότι όλοι οι Έλληνες θα πρέπει να δικαιούνται μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη μετά τα 65 έτη με ταυτόχρονη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών έτσι ώστε και να μειωθεί το μισθολογικό κόστος μιας επιχείρησης και να αυξηθεί ο μισθός των εργαζομένων. Οι απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων μπορούν να καλυφθούν με ένα ειδικό φόρο στις επιχειρήσεις με βάση τον τζίρο τους και όχι με βάση τον αριθμό των εργαζομένων.

Δ)Οι οριζόντιες περικοπές είναι απαράδεκτες. Πιστεύουμε ότι πρέπει να τεθεί ένα πλαφόν στους μισθούς του δημοσίου ως προς το ύψος τους και οι απώλειες εισοδήματος που σαφώς θα πρέπει να υπάρξουν να αφορούν κυρίως τους υψηλόμισθους και καθόλου τους χαμηλόμισθους. Είμαστε υπέρ του ενιαίου μισθολογίου αλλά όχι με τη λογική της εξίσωσης προς τα κάτω αλλά της άρσης αδικιών που προέκυψαν μετά από χρόνια συντεχνιακή λογική που δημιούργησε στο δημόσιο τομέα απίστευτες μισθολογικές ανισότητες.

Επίσης υποστηρίζουμε το επίδομα ανεργίας να ανέλθει στα προηγούμενα επίπεδα, το κόστος της μισθοδοσίας των κληρικών να το αναλάβει σταδιακά η εκκλησία, να αποδοθεί δικαιοσύνη με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών  ταμείων, να μην κουρευτούν τα ασφαλιστικά ταμεία και να οργανωθεί με τη βοήθεια και της τοπικής αυτοδιοίκησης ένα σύστημα κοινωνικής προστασίας για τους άστεγους, τους απόκληρους, τα παιδιά των ασθενέστερων τάξεων, των ΑΜΕΑ, των ανέργων.

Τελειώνοντας θα ήταν αβλεψία μας να μην καυτηριάσουμε το γεγονός ότι η συνδικαλιστική ηγεσία της ΑΔΕΔΥ τόσα χρόνια ανέχτηκε ή και αποσιώπησε ζητήματα κοινωνικής αδικίας, στρεβλής και διεφθαρμένης διοίκησης, συντεχνιακά αιτήματα, κομματισμό, πελατειακές τακτικές, διαφθορά συγκεκριμένων υπηρεσιών και πολλά άλλα για τα οποία δεν τοποθετήθηκε ποτέ ξεκάθαρα. Η ΑΔΕΔΥ οφείλει πρωτίστως να διαφυλάξει το δημόσιο συμφέρον γιατί είναι και το πραγματικό συμφέρον των υπαλλήλων που εκπροσωπεί και επιτέλους να δεχθεί την αξιολόγηση, την κοινωνική λογοδοσία και τον έλεγχο του πόθεν έσχες κάθε δημόσιου υπαλλήλου.

Share