Μαθητές συγκέντρωσαν και προσέφεραν είδη πρώτης ανάγκης για
παιδιά του θεραπευτηρίου χρόνιων παθήσεων Κομοτηνής
Τα Χριστούγεννα είναι
μια οικογενειακή γιορτή. Αυτές τις μέρες όλοι θέλουμε πλάι μας αγαπημένα
πρόσωπα, ένα πιάτο ζεστό σπιτικό φαγητό, ένα χειροποίητο γλυκό, ίσως κι ένα
δώρο. Δε χρειάζεται να είναι μεγάλο και ακριβό, αλλά η σκέψη και η κίνηση είναι
που μετράνε.
Φέτος, δυστυχώς, σε σύγκριση με προηγούμενες χρονιές θα είναι
ακόμα πιο δύσκολα για κάποιους συνανθρώπους μας. Οι συνεχείς περικοπές μισθών
σε συνδυασμό με τη διαρκή άνοδο των τιμών των εμπορευμάτων και τη γενικότερη
κάθοδο του βιοτικού επιπέδου, καθιστούν αδύνατο για πολλούς να ζήσουν και να
γευτούν ένα γιορτινό τραπέζι.
Αυτές τις άγιες μέρες πολύ συχνά ο νους μας στρέφεται στους
ανθρώπους που είναι μόνοι τους ή αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Το Γυμνάσιο
Ιάσμου με πρωτοβουλία της καθηγήτριας κ. Κατερίνας Αθανασούλα και με την ενεργή
συμμετοχή των μαθητών του σχολείου και τη συμπαράσταση τόσο των καθηγητών όσο
και του διευθυντή κ. Ιωάννη Αλεξάνδρου, έχοντας ως μοναδική κινητήρια δύναμή
τους την περισσή αγάπη τους, συγκέντρωσαν υλικό ένδυσης, υπόδησης, καθώς και
παιχνίδια και τρόφιμα με σκοπό να τα δωρίσουν στα παιδιά του θεραπευτηρίου
χρόνιων παθήσεων Κομοτηνής. Μάλιστα, σε σχετική ανακοίνωση τονίζουν:
«Με αυτή την κίνηση ίσως να μη λύνουμε προβλήματα, αλλά
ελπίζουμε πως θα απαλύνουμε λίγο κάποια από αυτά. Ικανοποίηση για εμάς θα είναι
η χαρά στα πρόσωπα των παιδιών».
Μαθητές όλων των τάξεων ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στο κάλεσμα
και έφεραν από τα σπίτια τους παλιά ρούχα, όπως μπλούζες, παντελόνια, φορέματα,
φούστες κ.τ.λ., που ήταν σε καλή
κατάσταση, παπούτσια και λογιών λογιών παιχνίδια.
Ο ενθουσιασμός και η χαρά τους είναι αποτυπωμένα στα πρόσωπά
τους. Η κίνηση αυτή έδωσε την ευκαιρία σε κάποιους να ξεφορτωθούν παλιά και
αχρείαστα αντικείμενα και σε άλλους να τακτοποιήσουν λίγο τις ντουλάπες τους, χαρίζοντας ταυτόχρονα ένα
μεγάλο χαμόγελο στα παιδιά του θεραπευτηρίου.
Είναι αξιοθαύμαστο όταν τέτοιες πρωτοβουλίες λαμβάνουν χώρα
στα ελληνικά δημόσια σχολεία. Αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση. Αν μη τι
άλλο, κάθε σχολείο, από τα νηπιαγωγεία μέχρι και τα λύκεια, θα μπορούσε να
συγκεντρώνει υλικό για να παράσχει μια ελάχιστη βοήθεια στα ιδρύματα αυτά.
Ουσιαστικά είναι κάτι εύκολο, μη
δαπανηρό, αλλά παράλληλα πολύ καρποφόρο. Άλλωστε, έτσι μαθαίνουμε πως δεν
πρέπει να βλέπουμε μόνο τη δική μας ευημερία και ευμάρεια, αλλά και αυτή των
συνανθρώπων μας, που έχουν ανάγκη. Πολλές φορές τυχαίνει αυτοί οι άνθρωποι να
μην είναι μακριά μας, αλλά δίπλα μας.
Βιώνουμε, λοιπόν, μια
όλο και σκληρότερη πραγματικότητα. Κάπου διάβασα κάτι για «Χριστούγεννα της
φτώχειας και της οργής», ενώ τίτλοι μεγάλων εφημερίδων κάνουν λόγο για «Διατακτικές
και δώρα για άνεργους και άπορους», «Μαύρες γιορτές για πολλούς Έλληνες» και
«Συσσίτια για νεόπτωχους…».
Πράγματι, η φτώχεια, η στέρηση, αλλά και η ανέχεια
είναι αυτά που θα κυριαρχήσουν στις φετινές γιορτές. Παρόλα αυτά, το Γυμνάσιο
Ιάσμου αντιτάχθηκε σε αυτή τη ζοφερή εικόνα και χάραξε τη δική του αξιέπαινη
πορεία. Έκανε πράξη τα λόγια του ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου:
«Μαζεύω τα πεσμένα στάχια να σου στείλω λίγο ψωμί, μαζεύω με
το σπασμένο χέρι μου ό,τι έμεινε απo τον ήλιο να σου το στείλω να ντυθείς.
Έμαθα πως κρυώνεις…».
Άννα Μαυρίκου
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου