Σε λίγες
μέρες αποχαιρετούμε το 2011, ένα έτος που ως λαός δε θα το θυμόμαστε έχοντας
τις καλύτερες δυνατές αναμνήσεις. Κατά τη διάρκεια του μάθαμε τι σημαίνει στην
πράξη η έννοια της οικονομικής ύφεσης, γνωρίσαμε τη θαυματουργική συνταγή του
Δ.Ν.Τ., νιώσαμε για τα καλά τα δυσβάσταχτα μέτρα φοροεισπρακτικού χαρακτήρα, τα
οποία επεβλήθησαν χωρίς σχέδιο και ζήσαμε την πρωτοφανή κοινωνική αναλγησία
ενός κράτους- ασθενούς, που βρίσκεται στην εντατική, έχοντας ελάχιστες ελπίδες
ανάνηψης.
Τώρα
κοντεύουμε να υποδεχθούμε το 2012 με περισσή απαισιοδοξία, αυξημένη κοινωνική
οργή και ελάχιστες ελπίδες για καλύτερες ημέρες. Ο απολογισμός της κυβέρνησης
του «λεφτά υπάρχουν» χαρακτηρίζεται απλά τραγικός και η μεταβατική κυβέρνηση
του καθ’ όλα άξιου Λουκά Παπαδήμου, δείχνει ότι δεν μπορεί να καθησυχάσει τις
αγωνίες του ελληνικού λαού, ο οποίος μέρα με τη μέρα οδηγείται σε μία
συντονισμένη οικονομική, πολιτική και κοινωνική εξαθλίωση.
Και μέσα σ’
αυτό το σαθρό περιβάλλον, τίθεται και το ζήτημα της διενέργειας πρόωρων
εκλογών, όπως είχε συμφωνηθεί προ διμήνου και όπως μετ’ επιτάσεως ζητούν σχεδόν
όλα τα κόμματα- πλην όσων βολεύονται με την παρούσα κατάσταση-. Επί του
ζητήματος αυτού διατυπώνονται δύο απόψεις σχετικά με τον ενδεδειγμένο χρόνο της
διεξαγωγής των εθνικών εκλογών. Η μία άποψη υποστηρίζει ότι οι εκλογές πρέπει
να αργήσουν, καθώς η τωρινή κυβέρνηση βρίσκεται ενώπιον σημαντικών προκλήσεων
αλλά και υπό καθεστώς έντονων πιέσεων εκ μέρους της τρόικας για άμεσες
διαρθρωτικές αλλαγές.
Η δεύτερη άποψη λέει ότι η κυβέρνηση αυτή σχηματίσθηκε
για ορισμένο σκοπό και συγκεκριμένο έργο, που ήταν η εκταμίευση της 6ης δόσης,
η ψήφιση του προϋπολογισμού και η ολοκλήρωση του PSI, έργο που δεν αργεί να
ολοκληρωθεί. Από κει και πέρα μία μη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση δε
διαθέτει την απαιτούμενη νομιμοποίηση, αφού στερείται ξεκάθαρης λαϊκής εντολής,
οπότε οι όποιες αποφάσεις της χρειάζονται την έγκριση του λαού που θα
επηρεάσουν.
Ανεξαρτήτως
της άποψης που μπορεί να ασπάζεται και να υποστηρίζει έκαστος εξ’ ημών, πρέπει
να λάβουμε όλοι υπ’ όψη μας τη συναισθηματική και ψυχολογική φόρτιση στην οποία
βρίσκεται το εκλογικό σώμα. Η κατάσταση του δε, κρίνεται εξαιρετικά ασταθής,
αφού οι ψηφοφόροι στο σύνολο τους διακρίνονται για την απέχθεια τους προς το
μνημόνιο και τα παρακολουθήματα αυτού (μεσοπρόθεσμο, πολυνομοσχέδιο κλπ), την αγανάκτηση
τους για όλα τα άδικα μέτρα που διαρκώς υποβαθμίζουν το βιοτικό τους επίπεδο
και για τη γενικότερη δυσπιστία και αποστροφή τους προς το πολιτικό σύστημα.
Φρονώ ότι οι εκλογές, όποτε και αν γίνουν- κατά τη γνώμη μου, μόλις ολοκληρωθεί
το εξ’ αρχής συμφωνηθέν έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου- θα λειτουργήσουν ως μέσο
εκτόνωσης της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής.
Η ασφυκτικά πιεσμένη και
προσβεβλημένη κοινή γνώμη θα εκφραστεί, η δυσαρέσκεια της θα φανεί και οι
οργισμένες φωνές θα ακουστούν. Οι παραλήπτες των παραπάνω μηνυμάτων οφείλουν να
αναλογισθούν τι δεν έκαναν καλά και τι πρέπει να αλλάξουν. Ίσως πρέπει να
αλλάξουν τα πρόσωπα, που επί χρόνια πρωταγωνιστούσαν, ίσως οι πολιτικές που επί
χρόνια εφαρμόζονταν. Το πιθανότερο όμως είναι ότι πρέπει να αλλάξουν και τα
δύο. Με μία όμως προϋπόθεση: ότι το καινούριο που θα έρθει, θα το ελέγχουμε
αυστηρά για να μη γίνει όπως το παλιό.
Χρήστος Παπαθεοδώρου
Δικηγόρος- Μέλος ΝΟΔΕ Δράμας
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου