Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την χειρότερη και ίσως την τραγικότερη στιγμή της ιστορίας μας. Σε μία εποχή, που η υπομονή μας δοκιμάζεται. Σε μία εποχή, που οι αντοχές μας εξαντλούνται. Μία εποχή που όλα , ακόμη και η μορφή και η λειτουργία του ίδιου μας του πολιτεύματος, αμφισβητείται .
Και ενώ η χώρα μας λεηλατείται καθημερινά , διασύρεται διεθνώς, το μέλλον μίας ολόκληρης γενεάς , ίσως και της επόμενης, υποδουλώνεται , συνεχίζουμε να βαδίζουμε αδιάκοπα στο δρόμο μίας ανελέητης και καταστροφικής κυβερνητικής πολιτικής.
Μίας πολιτικής υποδούλωσης, που κάθε τόσο μας εμπλέκει στα ανούσια μικροκομματικά της παιχνίδια , θέτοντας εκβιαστικά διλήμματα, προκειμένου να εδραιώσει τη συνενοχή μας στον μοιρολατρικό εγκλωβισμό.
Περικοπές μισθών ,μειώσεις συντάξεων , έκτακτες εισφορές ,κεφαλικοί φόροι, απολύσεις, συνεχής καταστρατήγηση συνταγματικώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και τόσα άλλα, ταγμένα να υπηρετήσουν τον «ύψιστο σκοπό»: την ικανοποίηση των δανειστών μας!
Και όλα αυτά, σε μία χώρα που αποτέλεσε την πηγή της Δημοκρατίας και του πολιτικού πολιτισμού . Σε μία χώρα που διασώθηκε στην πορεία των αιώνων με πίστη σε αξίες και ιδανικά. Μόνο που τότε, την συνενοχή δεν την αποκαλούσαν συνεννόηση. Την συνεργασία, δεν την αποκαλούσαν υποταγή και σίγουρα πολιτική δεν σήμαινε απαραίτητα και εξαπάτηση.
Γιατί πώς αλλιώς μπορεί να ονομάσει κανείς το περιβόητο «λεφτά υπάρχουν» αν όχι εξαπάτηση; Πώς αλλιώς μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι θα είμαστε «υπερήφανοι» ως λαός που, μετά από δέκα χρόνια αμέτρητων κόπων και θυσιών, η οικονομία μας θα επιστρέψει στο σημείο που βρισκόταν το 2009, όταν υποτίθεται το χρέος μας δεν ήταν βιώσιμο; Και επιτέλους, πόσο ψηλά μπορεί να σταθεί το εθνικό μας φρόνημα, όταν θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Αθήνα η επιτροπή ελέγχου και πειθαρχίας της Τρόικας;
Με αυτά τα δεδομένα σήμερα, στην χώρα της δημοκρατίας και του πολιτισμού, στη χώρα των αγώνων και των θυσιών, ακόμη και στον πιο αισιόδοξο πεθαίνει και η τελευταία ρανίδα αξιοπιστίας στο πολιτικό σύστημα. Και ενώ το μέλλον μας, με αυτήν την αδιέξοδη κυβερνητική πολιτική, είναι καταστροφικά προδιαγεγραμμένο, ενώ χάνουμε καθημερινά κάθε ίχνος αξιοπρέπειας , βιώνοντας μία άγονη καθημερινότητα, ενώ ξεσκίζονται βίαια τα όνειρα των νέων ανθρώπων σε ένα ανύπαρκτο αναπτυξιακό σκηνικό , ακόμη κάποιοι απορούν που δεν γευόμαστε με ευχαρίστηση το «καλοσερβιρισμένο φαγητό» που μας προσφέρουν.
Ίσως όλα αυτά να σημάνουν το τέλος της μεταπολίτευσης .Τουλάχιστον όπως την γνωρίσαμε μέχρι σήμερα. Είναι καιρός πια, να απεμπλακούμε από την υποκρισία των αδιεξόδων .Είναι καιρός , να αλλάξουμε συθέμελα την νοοτροπία δεκαετιών. Να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες ως πρόκληση και να ξαναθυμηθούμε την δυναμική που αναπτύσσει ο ελληνισμός ,μέσα από επιλογές που στηρίζονται στην αλήθεια. Γιατί δεν είναι μόνο ότι μας έλεγαν ψέματα. Είναι και που ήμασταν πρόθυμοι να τα πιστέψουμε, να γίνουμε μέρος τους , να τα υποδυθούμε και να τα ανεχτούμε .
Η ίδια η ιστορία δεν μπορεί να ανεχτεί άλλο όσους χυδαία καταχράστηκαν την άσκηση πολιτικής και όσους με θράσος πρόδωσαν την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Είναι καιρός πια να φύγουν…
Η Υπεύθυνη Τμήματος Γυναικών
ΝΟ.Δ.Ε. Δράμας
Νικολέτα Τσέπελη
Drama-tika.blogspot.com, Ειδήσεις της Δράμας
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου