ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΣΙΤΩΝ ΖΩΩΝ

Ο κ. Παναγιώτης Μάνδαλος είναι Βιολόγος, Υποψήφιος Διδάκτορας του Εργαστηρίου Υγιεινής και Προστασίας Περιβάλλοντος στο Τμήμα Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και εργάζεται στο Περιφερειακό Εργαστήριο Δημόσιας Υγείας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, (Π.Ε.Δ.Υ Α.Μ.Θ.)

 

e-mail: panosmandalos@yahoo.gr 

Τα οικόσιτα ζώα αποτελούσαν πάντα τον σύντροφο και τον συνεργάτη του ανθρώπου (σκύλος, γάτα, κλπ), αλλά σε πολλές περιπτώσεις και εργαλεία για την δουλεία του(Άλογο, μουλάρι γάιδαρος). Στις μέρες μας και κυρίως στις πόλεις ο καλός και υπάκουος σύντροφος του ανθρώπου όπως και φύλακας, έγινε εργαλείο επίδειξης ή και αδιαφορίας από τους …πολιτισμένους ανθρώπους των πόλεων. 

Έτσι κάποιος που ζει σε διαμέρισμα μπορεί να πάρει ένα πχ Χατσκι ή ένα λυκόσκυλο που το χαρακτηρίζει χαριτωμένο όταν είναι βρέφος  αλλά γίνεται βραχνάς όταν το ζώο μεγαλώσει σε έξι μήνες και είναι 50 κιλά όσο δηλαδή ένας άνθρωπο. 

Εκεί δεν υπάρχει χώρος και φυσικά αποτελεί και πρόβλημα, οι ανάγκες του ζώου ή ακόμα και η συντήρηση του. Η λύση εύκολη. Βρίσκουμε ένα απόμακρο σημείο της πόλης και παρατάμε το ζώο  στην τύχη του. Αν αυτό υποφέρει ή όχι είναι πρόβλημα του. Εμείς το ξεφορτωθήκαμε ….αλλά λυπόμαστε. Αν όμως, πριν είχαμε σκεφτεί ότι αυτό το ζώο θα μεγάλωνε δεν θα το παίρναμε ….αλλά είπαμε αν είχαμε σκεφτεί με μυαλό και με συνείδηση. Θα άφηνε κανείς το παιδί του γιατί ήταν ποια  ασύμφορο; 

Όχι ή μάλλον κανείς βλέπει την νοοτροπία μερικών να αποφεύγουν τις ευθύνες με εύκολες και κτηνώδεις λύσεις. Άλλοι πάλι,  που παριστάνουν τους κυνηγούς παίρνουν τα ζώα και με την πάροδο της κυνηγετικής περιόδου τα πετάν στο δρόμο. Γιατί να τα ταΐζουμε μισό χρόνο την δουλεία μας την έκαναν.

Ας πάρουμε όμως και την πλευρά της δημόσιας υγείας. Πολλές αρρώστιες και φυσικά οι ονομαζόμενες ζωονόσεις μπορεί να πλήξουν το παρατημένο ζώο. Ζωονόσεις είναι τα λοιμώδη νοσήματα που μεταδίδονται μεταξύ σπονδυλωτών ζώων και ανθρώπων. Αρρώστιες όπως η Λεπτοσπίρα, η λεϊσμάνια, η λύσσα, ο εχινόκοκκος, και άλλες μπορεί να είναι αιτία μετάδοσης από τα αδέσποτα ζώα στους ανθρώπους. Επίσης οι ακαθαρσίες είναι εστίες μόλυνσης και μάλιστα επικίνδυνες. 

Εδώ μπορούμε να πούμε για τα άτομα που έχουν σκύλο και τον βγάζουν για τις ανάγκες του σε πάρκα και δημόσιους χώρους αλλά πολλές φορές στα πεζοδρόμια για τις ανάγκες τους. Οι ακαθαρσίες αποτελούν  παράγοντα μόλυνσης και επικινδυνότητας της δημόσιας υγείας. Ο πολίτης πρέπει να διαθέτει χώρο για τις ανάγκες των κατοικίδιων  ζώων ή σε περίπτωση να μαζεύει με τρόπο τις ακαθαρσίες του ζώου και να τις καταστρέφει.  Επίσης απαγορεύεται αυστηρά σε χώρους αυλών όπως σχολεία και παιδικοί σταθμοί να χρησιμοποιούνται για αυτούς τους σκοπούς. Πόσο κυνικός μπορεί να είναι κάποιος που πάει το ζώο του σε τέτοιους χώρους όπου παίζουν μικρά παιδιά.

Αλλά ας πάμε στα αδέσποτα ζώα. Χωρίς φροντίδα και εμβόλια όπως είπαμε μπορεί να μεταφέρουν τις διάφορες ασθένειες. Βέβαια και χωρίς καθαριότητα μπορεί να είναι  φορείς τσιμπουριών και άλλων παρασίτων που διαδίδουν και αυτά με την σειρά τους διάφορες ασθένειες. Από την άλλη η κοινωνικότητα των ζώων δημιουργεί αγέλες που με την σειρά τους και χωρίς την επέμβαση του ανθρώπου μπορεί να γίνουν επικίνδυνα καθότι η φύση τους είναι ακριβώς το κυνήγι και η εξεύρεση θηράματος καθότι θηρευτές δηλαδή κυνηγοί. 

Η πολιτεία αδιαφορεί. Ιδίως στην Ελλάδα δεν γίνεται κανένας έλεγχος για τους κατέχοντες ζώα και ιδίως για σκύλους και γάτες. Έτσι το φαινόμενο των αδέσποτων ζώων είναι συνήθης. Η επιβολή αυστηρών προστίμων και η ποινικοποίηση της απώλειας των ζώων πρέπει να είναι στις αναγκαιότητες της κοινωνίας. Αυστηρά πρόστιμα για αυτούς που χάνουν τα ζώα τους χωρίς λόγο και αιτία πρέπει να θεσπιστούν όπως και έλεγχοι για αυτούς που τα κατέχουν για τον σωστό εμβολιασμό τους και τις ανάγκες διαμονής του ζώου.

 Επίσης έλεγχοι και μητρώο των ζώων με εφαρμογή μικροτσιπ στα ζώα και καταγραφή αν ο σκύλος ή οποιοδήποτε οικόσιτο έχει δωριθεί ή έχει πεθάνει. Θα ήθελα να ήξερα αν τα πετούσανε στον δρόμο όταν θα υπήρχε πρόστιμο 5.000 ευρώ π.χ για την αμέλεια της απώλειας του ζώου. Νομίζω ότι θα το βρίσκανε σε μια νύχτα και θα βρίσκανε και δωρητή. Άρα δεν πρέπει να επωμιστεί ο δήμος αυτό το κονδύλιο αλλά αυτός που έχει το ζώο. Ο δήμος ή το κράτος να επωμιστεί με τους ελέγχους και τον εμβολιασμό των ζώων.

Share