Ο βουλευτής ΠΑΣΟΚ Δράμας και τ. Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Χρήστος Αηδόνης έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση στην 12η σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, κατά την δεύτερη μέρα εργασιών του. (Κυριακή 15 Ιανουαρίου)
Συντρόφισσες και σύντροφοι, μετά την αναγκαία λογοτομή την οποία θα υποστούμε και καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται να σεβαστούμε το χρόνο γιατί η διαδικασία πρέπει να κλείσει, θα προσπαθήσω πάρα πολύ σύντομα, να αναπτύξω δύο κεφάλαια μόνο από το σύνολο της τοποθέτησής μου.
Κατ' αρχάς εκείνο το οποίο έχουμε ανάγκη είναι να δούμε πραγματικά τι συμβαίνει γύρω μας. Και αυτό που συμβαίνει γύρω μας συνοψίζεται σε τρία σημεία. Το πρώτο είναι ο κόσμος, το δεύτερο είναι η Ευρώπη και το τρίτο είναι η Ελλάδα.
Έχει πολύ μεγάλη αξία, λοιπόν, να πούμε τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Και πραγματικά προσπάθησα να ακούσω όλους τους όσους μίλησαν οπότε και θα αναφερθώ στο παρακάτω επιχείρημα γιατί δεν το άκουσα.
Σήμερα, λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι και φίλες υπάρχει ένα οικονομικό δεδομένο, έχει συγκροτηθεί μια παγκόσμια οικονομική αστυνομία, οι Οίκοι Αξιολόγησης. Αυτό είναι αυτό που συγκροτεί σήμερα την νέα οικονομική και πολιτική πραγματικότητα.
Πώς δημιουργήθηκε αυτή η παγκόσμια οικονομική αστυνομία; Με μία πάρα πολύ απλή αλλαγή το 1999 από τον κ. Κλίντον, αναθεώρησε ένα νόμο του 1933 ο οποίος επέβαλε τον έλεγχο στις ροές του χρηματιστηριακού κεφαλαίου και έδωσε τη δυνατότητα μέσα από αδιαφανείς διαδικασίες, να δομηθεί σήμερα μια οικονομική πραγματικότητα πάρα πολύ συγκεκριμένη, που την συγκροτούν επιχειρηματικά συμφέροντα και φυσικά πολιτικά συστήματα.
Άρα, λοιπόν, το ότι η χώρα μας βρίσκεται εδώ δεν είναι δικιά της ευθύνη. Είναι γιατί κάποιοι φροντίσανε, στη λογική ενός ασύδοτου πλούτου, να δημιουργήσουν μία νέα οικονομική και πολιτική πραγματικότητα για τους λαούς.
Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, λοιπόν, και εδώ χρειάζεται απάντηση και την απάντηση την έχει δώσει ο Παπανδρέου όλα αυτά τα χρόνια στην προσπάθειά του.
Το δεύτερο θέμα, λοιπόν, είναι η Ευρώπη, τι κάνει αυτή η Ευρώπη; Έχει μια ηγεσία η οποία δυστυχώς δεν κάνει ούτε για το παιδονομείο. Είναι βαρύς ο τίτλος. Αυτή είναι η Ευρώπη σήμερα, που δεν μπορεί να ανακαλύψει ότι χρειάζεται οικονομικές πολιτικές για να προστατέψει τα συμφέροντα των λαών.
Και έχουμε και μία Ελλάδα, η οποία, δυστυχώς, ζει σ' αυτή την πραγματικότητα, αλλά είχε εγκαταλείψει τον εαυτό της. Επειδή δεν προλαβαίνω να χρησιμοποιήσω πολλά παραδείγματα, θα χρησιμοποιήσω μόνο αυτό, αυτό που είπε πριν από λίγο ο Αντώνης Καρράς, το κομμάτι της φορολογικής συνείδησης.
Όταν σε μία χώρα το 65% των φορολογουμένων δεν αποδίδει ούτε ένα ευρώ, αυτή η χώρα δεν έχει τύχη, είναι καταδικασμένη. Όταν λίγες χιλιάδες μόνο δηλώνουν 100.000,00 ευρώ εισόδημα, δεν έχει καμία τύχη αυτή η χώρα.
Και εμείς τι κάναμε. Μπορείτε να μου δώστε σήμερα τα στοιχεία, τα οικονομικά στοιχεία σήμερα, πόσο διευρύναμε τη φορολογική βάση, ποιοι συμμετέχουν; Πλούσιοι ακόμα είναι μόνο οι μισθωτοί με αυτές τις μεγάλες περικοπές που έχουν υποστεί.
Αυτή την πραγματικότητα, λοιπόν, πρέπει να αλλάξουμε και αυτά είναι σημαντικά σημεία που πρέπει να δούμε σε έναν πολιτικό διάλογο που πρέπει να ξεκινήσει αμέσως για να μας ακούσει η κοινωνία, γιατί δεν μας ακούνε, φίλοι και φίλες, δεν μας ακούει κανείς.
Το ΠΑΣΟΚ κινδυνεύει να καταγράψει εκλογικά ποσοστά 4ου κόμματος και όλοι δεν το βλέπουν αυτό, όποιοι δεν το αντιλαμβάνονται παριστάνουν και προσποιούνται ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Χρειάζεται άμεσα σοβαρή συζήτηση και γενναίες αποφάσεις.
Θα κλείσω Γραμματέα για να μην ταλαιπωρήσω το σώμα αν και νιώθω αδικημένος. Και θα ήθελα να πω το εξής.
Σ' αυτή τη διαδρομή που ζήσαμε τώρα και πονέσαμε και ματώσαμε και ιδιαίτερα πόνεσε αυτή η Κοινοβουλευτική Ομάδα που ήταν το θύμα της υπόθεσης και φυσικά και ένας ηγέτης που μπήκε μπροστά και τράβηξε το κάρο. Ζήσαμε, λοιπόν, μια διαδρομή τεράστιας κριτικής.
Ξέρετε κάτι για να απορρίψεις κάτι έχεις πολλούς δρόμους, να κάνεις κριτική, να δεις τα λάθη, να ισοπεδώσεις και να απαξιώσεις. Όταν εμείς που γεννηθήκαμε σ' αυτό το χώρο προσπαθούμε να απαξιώσουμε τη διαδρομή της δεκαετίας του '80, προσπαθούμε να απαξιώσουμε τη διαδρομή της δεκαετίας του '90, προσπαθούμε να απαξιώσουμε την τελευταία μας διαδρομή, πάλι δεν έχουμε τύχη.
Χρειάζεται, λοιπόν, σεβασμός στην ιστορία μας.
Και τελευταίο θέλω να πώ για να είμαι τηλεγραφικός. Άκουσα πάρα πολλούς να μιλούν εδώ πέρα μέσα και να μιλούν για έναν κίνδυνο που υπάρχει ότι δήθεν άμα συμμετέχει η κοινωνία σε μία διαδικασία κινδυνεύουμε.
Αν κινδυνεύουμε από το λαό πρέπει να φύγουμε τώρα.
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου