Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κύριε Πρόεδρε της Βουλής,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια ιστορική καμπή. Η Ελλάδα βιώνει μια πρωτόγνωρη κρίση. Η ένταση της κρίσης μας βρήκε ανοχύρωτους και σε συνδυασμό με τις αδυναμίες για λήψη αποφάσεων της ΕΕ το πεδίο καθίσταται εφιαλτικό. Οι συνθήκες δημοσιονομικής ασφυξίας πάνω στις οποίες είμαστε υποχρεωμένοι να πορευτούμε καθιστούν την προσπάθεια μας αναγκαία αλλά επιτρέψτε μου να πω και επισφαλή.
Οι τελευταίες εξελίξεις που τοποθετούν ακόμη δυο χώρες της ΕΕ, την Αυστρία και το Βέλγιο, στο πυρήνα του προβλήματος διαμορφώνουν μια επώδυνη πραγματικότητα και αναδεικνύουν την ευθύνη και την ανάγκη για αποφασιστικές επιλογές.
Έχουμε ήδη καθυστερήσει χάνοντας πολύτιμο χρόνο και αυτό που συζητούμε σήμερα είναι πιθανό να μην έχει καμία σχέση με αυτό που θα ακολουθήσει. Είναι βέβαιο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κοσμογονικές αλλαγές μιας και τα αδιέξοδα που δημιούργησε η παραμορφωμένη ανάπτυξη της υπερκατανάλωσης που στηρίχθηκε στις στρεβλώσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος πνέει τα λοίσθια και η Ευρώπη θα βιώσει μια νέα μεταμόρφωση της.
Εξ' αλλού ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι οι οικονομικές συνθήκες προσδιορίζουν και την ροή της ιστορίας. Και σήμερα διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις για την κατάρρευση του σημερινού ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη με τις αποφάσεις της να απαντήσει αν θα εξελιχθεί σε μια πολιτική-οικονομική ένωση ή θα οχυρωθεί μέσα σε ένα νέο οικονομικό εθνικισμό, μεταμορφώνοντας έτσι την εικόνα, τους θεσμούς και τη λειτουργία της.
Φυσικό επακόλουθο όλων των παραπάνω είναι η δημοσιονομική ασφυξία Οι προϋποθέσεις λοιπόν, μιας ενδεχόμενης κατάρρευσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι υπαρκτές.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Έχουμε βιώσει μια απίστευτη πραγματικότητα. Όταν ξεκινούσε το ταξίδι της νέας διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το μέγεθος του εφιάλτη που κληθήκαμε να διαχειριστούμε.
Αποφάσεις πρωτόγνωρες για την συνείδηση μας. Συντρίβαμε τον εαυτό μας και καθημερινά, έπρεπε να απαντούμε στο ερώτημα τί είναι σωστό και τί λάθος
Η λοιδορία, η αμφισβήτηση, η προδοσία , η μειοδοσία μας συνόδευαν ως πολιτικά προσωνύμια.
Η κοινωνική αμφισβήτηση κυρίαρχη και η αποστροφή για το πολιτικό σύστημα φαίνεται να συνθλίβει την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία.
Ο ελληνικός λαός ζει μέσα στην απόγνωση και η Ελλάδα πληγωμένη από την διεθνή αμφισβήτηση στέκεται στο περιθώριο των ευρωπαϊκών διεργασιών.
Η φοβικότητα και η ανασφάλεια συνθλίβει την δημιουργία και σήμερα όλοι εμείς, προ των πυλών της ιστορικής μας ευθύνης, δεν μπορούμε ούτε να μεμψιμοιρούμε ούτε να προσπαθούμε να μεταφέρουμε τις ευθύνες.
Και πρέπει να μπορείς πάντα να απαντάς με επιλογές και η μεγαλύτερη επιλογή της πολιτικής σήμερα είναι να σταματήσει, μέσα από το παρελθόν, να αναζητά άλλοθι και να απαντήσει στο σήμερα στο πως και γιατί και το γιατί είναι πολύ εύκολο να απαντηθεί.
Για να δώσουμε την δυνατότητα στον κάθε νέο άνθρωπο να μπορέσει να ζήσει σ αυτήν την πατρίδα. Για να μην μεταναστεύει ταπεινωμένος και απολογούμενος στις νέες κοινωνίες που απευθύνεται ότι δεν είναι κλέφτης.
Για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια νέα πατρίδα. Μια πατρίδα της αξιοπρέπειας, της εργασίας, της παραγωγής, της ευημερίας.
Είναι αλήθεια όμως ότι διαφωνούσαμε και διαφωνούμε στο πως.
Και σήμερα ακόμη, παρατηρώ με λύπη την Ν.Δ. να προσπαθεί να πείσει το πανελλήνιο, πώς βρέθηκε σε αυτή τη θέση, την οποία εμείς την ονομάζουμε θέση συνευθύνης, ενώ εκείνη την ονομάζει, θέση προσωρινής αναγκαστικής συγκατοίκησης, την παρατηρώ να εξηγεί το ανεξήγητο.
Παρατηρώ την αριστερά να προτείνει αυτοκτονικές λύσεις, που είναι πέρα και έξω, ακόμη και από τα όρια του ιδεολογικού της πατριωτισμού. Αλήθεια ποιά είναι η λύση;
Η βουτιά στον γκρεμό? και όταν πέσουμε να δούμε πόσοι μείναμε..
Σήμερα, εμείς εδώ δεν είμαστε κάποιο κομματικό ακροατήριο, είμαστε αντιπρόσωποι ενός έθνους που ομολογουμένως κάποιες στιγμές πικράναμε, όμως εδώ, σήμερα, είμαστε ταγμένοι σε ένα μεγάλο εθνικό σκοπό.
Τώρα δεν είναι η ώρα της κομματικής αντιπαράθεσης στις πλάτες μίας κοινωνίας που στενάζει και που αναζητά ελπίδα.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτή η κυβέρνηση, δεν είναι κυβέρνηση ορκωτών λογιστών. Είναι κυβέρνηση του τόπου, είναι κυβέρνηση, μέχρι της διαδοχής της από την επόμενη κυβέρνηση. Είναι κυβέρνηση Όλων και για Όλα! Είναι κυβέρνηση και για τις μεγάλες υπογραφές και για τις μεγάλες ευθύνες αλλά και για τη διαχείριση της καθημερινότητας. Γιατί λοιπόν δεν υπάρχει συνευθύνη;
Ο κ. Αβραμόπουλος δεν θα χειριστεί, τα θέματα των τουρκικών προκλήσεων;
Τι θα πει; Περιμένετε να γίνουν εκλογές και θα σας αναχαιτίσουμε μετά τις 19 Φεβρουαρίου;
Ο κ. Δήμας δεν θα ταξιδέψει στο εξωτερικό να εκπροσωπήσει τη χώρα;
Ο κ. Βορίδης δεν θα αναμειχθεί με το θέμα των ταξί;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτή την κυβέρνηση, πρέπει να την βοηθήσουμε να εργαστεί.
Ονομάστε την όπως θέλετε, εξηγείστε την ο καθένας όπως νομίζετε στο κομματικό σας ακροατήριο, όμως στηρίξτε τη. Πρέπει επίσης να τη βοηθήσουμε να δράσει υπέρ της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Για όλους τους συνανθρώπους μας που πλήττονται. Για όλους εκείνους που άδικα τέθηκαν στο φορολογικό στόχαστρο. Αυτή η κυβέρνηση, πρέπει να δει και αυτές τις στρεβλώσεις. Δεν πρέπει να χαθούμε ως άνθρωποι, υπό την πίεση των λογιστικών αφόρητων πιέσεων.
Η ανάπτυξη πρέπει να είναι σκοπός και κύρια μέριμνα. Η μεταβατικότητα, δεν επιτρέπει, ολιγωρίες, καθώς κάθε στιγμή που χάνονται επενδύσεις, είτε από ιδιώτες, είτε από κρατικά, είτε από ευρωπαϊκά προγράμματα, χάνεται τζίρος στην αγορά, χάνονται θέσεις εργασίας και επιδεινώνεται η ύφεση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης σε αυτή την κυβέρνηση, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε και για να δώσουμε στην κοινωνία μας, τη δυνατότητα να ελπίζει πως η Ελλάδα ενωμένη, μπορεί !!!!
Σας ευχαριστώ
Από το γραφείο τύπου
Drama-tika.blogspot.com, Ειδήσεις της Δράμας
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου