Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας τίμησε φέτος τον ηθοποιό Γιάννη Βόγλη. Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ τη Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Ωδείο Δράμας, προβλήθηκε ειδικό αφιέρωμα και ακολούθησε βράβευση του διακεκριμένου ηθοποιού. Μέσα σε κλίμα χαράς και συγκίνησης οι Δραμινοί καταχειροκρότησαν τον Γιάννη Βόγλη, τον «Μεγάλο Πρωταγωνιστή» του θεάτρου και αγωνιστή σε κάθε επίπεδο της ζωής.
Συναντήσαμε το Γιάννη Βόγλη και είχαμε την ευκαιρία να τον προσεγγίσουμε ως ηθοποιό και ως άνθρωπο, καθώς μοιραστήκαμε μαζί του ένα μέρος της εμπειρίας του…
Η βράβευση από το Φεστιβάλ Δράμας συμπίπτει με μισό αιώνα καριέρας στο θέατρο…
•Οι βραβεύσεις έρχονται έπειτα από μια πορεία με συνέπεια στις επιλογές και τις αποφάσεις. Τα τελευταία χρόνια νιώθω λίγο σαν να πλησιάζει ο «παροπλισμός». Βέβαια, έχοντας την αναγνώριση από το θέατρο και το κοινό, συνειδητοποιείς ότι 50 χρόνια διαδρομής δεν πήγαν χαμένα. Είναι πολύ ευχάριστο συναίσθημα.
Το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας είναι μία από τις καλύτερα οργανωμένες εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα… Εσείς τι άποψη έχετε;
•Συγχαίρω τους διοργανωτές του φεστιβάλ για το ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο της εκδήλωσης, τη φροντίδα, την αγάπη και τη φιλοξενία. Το περιεχόμενο του Φεστιβάλ διαμορφώνεται ανάλογα με τις εποχές. (ενημέρωση Drama-tika.blogspot.com) Μέσα από το Φεστιβάλ εκφράζονται κυρίως οι νέοι και συνεπώς διαπιστώνονται οι τάσεις των νέων που δουλεύουν στο χώρο. Μέχρι τώρα οι νέοι εξέφραζαν τις κυρίως τις εσωτερικές και ατομικές τους ανησυχίες. Φέτος το Φεστιβάλ θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και σημασία, διότι φαίνεται πως οι νέοι αποφάσισαν να ασχοληθούν με θέματα περισσότερο συλλογικά και καθολικά. Η τέχνη έτσι κι αλλιώς είναι πολιτική πράξη. Η τέχνη πρέπει να ανοίγει τομές.
Η οικονομική και ηθική κρίση, είναι σε πλήρη εξέλιξη. Με ποια «όπλα» και ποια προοπτική συνεχίζετε τον αγώνα σας στο θέατρο;
•Τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και, ιδίως αυτό της Πάτρας, έχει διανύσει μια πορεία πολύ σημαντικών επιτεύξεων, αλλά και λανθασμένων επιλογών. Όταν ανέλαβα Καλλιτεχνικός Διευθυντής, του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας βρισκόταν σε μία αδύναμη περίοδο, γιατί ο κόσμος (ενημέρωση Drama-tika.blogspot.com) είχε απομακρυνθεί από το θέατρο και έδειχνε απογοήτευση. Το θέατρο, λοιπόν, έπρεπε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του από το κοινό. Αυτό έπρεπε να γίνει χωρίς να παίξω και χωρίς να σκηνοθετήσω ο ίδιος. Ήθελα το θέατρο αυτό καθεαυτό να το πετύχει. Έτσι πέρσι το καλοκαίρι, παρουσιάσαμε όλη την τριλογία της «Ορέστειας». Έπειτα το χειμώνα επιλέξαμε το «Λεωφορείον ο Πόθος» και την «Κραυγή» κατορθώνοντας το συνδυασμό δύο εκδοχών, μιας πιο κλασσικής και μιας πιο σύγχρονης. Σε αυτές τις παραστάσεις έσμιξε η παλιά γενιά ηθοποιών με τη νεότερη και το θέατρο γέμισε. Για τη φετινή χρονιά, επειδή με την οικονομική κρίση θα γίνει πολύ βαριά περικοπή της επιχορήγησης, με τον Πρόεδρο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας, Νίκο Μακρή, έχουμε προγραμματίσει μόνο δύο παραγωγές. Είναι παραγωγές σημαντικές αλλά όχι ακριβές. Η πρώτη είναι «Η Χάιντι», ένα παιδικό θεατρικό και η δεύτερη «Ο χορός του θανάτου». Βρισκόμαστε σε περίοδο αλλαγών που προκαλούν αβεβαιότητα και παρά το μειωμένο προϋπολογισμό προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα. Πρόκειται για μια διαρκή δουλειά και έναν διαρκή αγώνα.
Το θέατρο και η σκηνοθεσία είναι δύο πράγματα αλληλένδετα;
•Από τη μια πλευρά, το θέατρο είναι μια πράξη συνολική που περιέχει τη χαρά της συλλογικής δημιουργίας. Επιπλέον, είναι η μαγεία της επικοινωνίας με το κοινό. Σκοπός του ηθοποιού, (ενημέρωση Drama-tika.blogspot.com) οποιαδήποτε κι αν είναι η διάθεση του ίδιου ή του κοινού, είναι να βγαίνει στη σκηνή για μεταφέρει τον κόσμο σε ένα ταξίδι. Από την άλλη, ως σκηνοθέτης προσπαθείς να δημιουργήσεις θέατρο και να πετύχεις τον ίδιο σκοπό. Θα έλεγα ότι είμαι διχασμένος. Αν ξαφνικά μου στερούσαν το δικαίωμα να ανέβω στη σκηνή, θα με πείραζε. Βέβαια, όταν σκηνοθετώ, δεν παίζω και όταν παίζω, δε σκηνοθετώ. Μόνη εξαίρεση αποτελεί φέτος «Ο χορός του θανάτου», επειδή έχω παίξει το ρόλο παλαιοτέρα και κατέχω το θέμα της ερμηνείας, θα ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία αυτού.
Η συγγραφή έχει ξεχωριστή σημασία για το θέατρο. Είναι όντως σωστό πως η θεατρική συγγραφή είναι το δυσκολότερο κομμάτι στο θέατρο;
•Ασφαλώς! Γι’ αυτό πρέπει ν ’ασχοληθεί κάποιος που το αγαπά και έχει την ικανότητα να το κάνει. Προσωπικά, αν είχα αποφασίσει να ασχοληθώ με αυτού του είδους συγγραφή θα το είχα πραγματοποιήσει. Όμως δεν θέλησα. Μου αρέσει να γράφω. Γράφω άλλα πράγματα.
Κάθε ρόλος είναι μια χρυσαλίδα…
•Κάθε ρόλος συνιστά έναν κύκλο ζωής. Τον παρομοιάζω με τον κύκλο ζωής της χρυσαλλίδας. Γεννιέται, πραγματοποιεί έναν κύκλο ζωής κι έπειτα πεθαίνει. Δεν πεθαίνει με την έννοια του θανάτου, (ενημέρωση Drama-tika.blogspot.com) αλλά σβήνει για να ξεκινήσει ένας καινούριος κύκλος ζωής. Ένας ρόλος με τον οποίο έχω ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό είναι αυτός του λοχαγού στο «Χορό του θανάτου». Επίσης, έχοντας ασχοληθεί ιδιαιτέρως με το αρχαίο δράμα, θα ξεχώριζα το ρόλο του Αγαμέμνονα σε κάθε έργο. Ακόμη ένας ρόλος που έχω αγαπήσει και παλέψει μαζί του είναι αυτός του «Προμηθέα Δεσμώτη». Τέλος ο «Οιδίπους επί Κολωνό» αποτελεί ένα ρόλο-θηρίο που έπρεπε να αγωνιστώ για να κατακτήσω.
«Το θέατρο είναι χιλιάδες καθρέφτες»
Το θέατρο είναι χιλιάδες καθρέφτες. Αν δεν μπορέσεις να διδαχθείς και να βελτιωθείς σαν άνθρωπος μέσα από μια πορεία με το θέατρο, τότε είσαι χαμένος άνθρωπος. Βέβαια αυτή η πορεία είναι δύσκολη καθώς αποτελεί μια διαρκή ζύμωση με τα πράγματα, την κοινωνία και το κοινωνικό σύνολο.
Είμαι πολιτικοποιημένο άτομο κι έχω συμμετάσχει στα κοινά. Δεν έχω μείνει μονάχα ένας καλλιτέχνης που ζει μέσα σε ένα καλλιτεχνικό σύννεφο. Πάλεψα με τη γενιά μου για να βελτιώσω τον κόσμο. (ενημέρωση Drama-tika.blogspot.com) Η διαπίστωση είναι ότι ύστερα από όλους αυτούς τους αγώνες, επανέρχεσαι στο σημείο που πρέπει να ξαναρχίσεις. Όπως όταν μελετήσει κανείς τους αρχαίους, έχει την αίσθηση ότι η ιστορία ελίσσεται σπειροειδώς, αλλά υπάρχουν άξονες που περνούν από το ίδιο σημείο. Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι μεγάλοι άνθρωποι που δημιούργησαν πολιτισμό, πέθαναν εξόριστοι και από πείνα.
Σήμερα δυστυχώς έρχονται στιγμές που νιώθω εξόριστος στην ίδια μου τη χώρα, διότι ανήκω σε μια κατηγορία ανθρώπων που συνέχισε τον αγώνα και δεν ενέδωσε σε κανενός είδους κύκλωμα ή σύστημα. Προσπαθώ να δώσω στους νέους να καταλάβουν ότι η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Να τους πείσω ότι μόνο με αγώνες κερδίζονται τα πάντα και αλλάζουν τα πράγματα. Διαφορετικά δεν έχει νόημα να υπάρχεις.
Γραφείο Τύπου του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας
Επιμέλεια: Ευαγγελία Αμπατζή
Drama-tika, Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας 2011
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου