27 Αυγ 2011

Άποψη αναγνώστη: Οι φωτιές ανάβουνε, τα μέσα λείπουνε

γράφει ο Μάνδαλος Παναγιώτης

Κάθε χρόνο θεατές στο ίδιο έργο με διαφορετικές περιοχές της πατρίδας μας να είναι στο έλεος της θεάς φωτιάς. Και κάθε φορά θες από ανθρώπινη ηλιθιότητα θες από τυχαίο περιστατικό ή από κάποιους επιτήδειους, πανέμορφα και καταπράσινα βουνά να παραδίνονται στο έλεος της. Βέβαια όταν γίνονται για σκοπούς κερδοφορίας τότε η ανθρώπινη βλακεία είναι στο αποκορύφωμα της. 


Το περιβάλλον αφανίζεται το πράσινο εξοντώνετε ο αέρας ίσως σε λίγο καιρό σε αναερόβιες συνθήκες, και λοιπόν. Σε τι κόσμο θα παραδώσουμε τις επόμενες γενιές. Θα πούμε γιε ! μου ή κόρη μου αυτά είναι για σένα. Και η απάντηση. Μα ποια πατέρα αφού δεν έχω ούτε οξυγόνο να αναπνεύσω και ούτε νερό να πιω.

Οι φωτιές μαίνονται και για χρόνια εδώ στην Θράκη, ήμασταν θεατές, βλέποντας όμως με οδύνη αυτά που γινότανε σε όλη την άλλη χώρα. Στις μεγάλες φωτιές του 2007 με χαρά είδαμε, κάτι που ίσως θα ανακούφιζε την Ελλάδα για τις επόμενες χρονιές, γιατί η καταστροφή ήταν μεγάλη. Ένα τεράστιο πυροσβεστικό αεροσκάφος το Ιλιούσιν 76 που με λίγες περασιές από τις φωτιές και μάλιστα με μεγάλη ακρίβεια έριχνε 42 τόνους νερό σε κάθε πέρασμα του.

Ναι, 42 τόνους δηλ. όσο 5,5 φορές το φορτίο ενός Καναντέρ. Μάλιστα σύμφωνα με τον κατασκευαστή του μπορεί να αφήνει τ! ο φορτίο του σε 8 δευτερόλεπτα με απότομη άνοδο δηλ με μεγάλα ποσοστά επιτυχίας πάνω από τον στόχο. Μετά το πάθημα πολλές υποσχέσεις για την αγορά ενός ή δύο τέτοιων αεροσκαφών που με τις συνδυασμένες ρίψεις των Καναντέρ και των ελικοπτέρων θα έλυναν το πρόβλημα και θα ανακούφιζαν στο μέλλον από τον εφιάλτη άλλων πύρινων κολάσεων. 

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι αυτά τα ελικόπτερα ρωσικής κατασκευής και πολύ αποδοτικά τα νοικιάζουμε με τσουχτερό αντίτιμο. Δηλ. γιατί δεν τα αγοράζουμε και να έχουμε συνδυασμένες λύσεις, αφού ξοδεύουμε δις για αμυντικές δαπάνες και το κόστος αυτών πολύ μικρότερο. Το εν λόγω αεροσκάφος μάλιστα μπορεί να τροποποιηθεί και σαν μεταγωγικό κατά τους χειμερινούς μήνες. Από τότε μόνο προβλήματα ακούμε ότι υπάρχουν με την παλαιότητα των υπαρχόντων αεροσκαφών. 

Γκρίνιες πολλές από μέρος των πιλότων που στο τέλος βγαίνουν αληθινές γιατί το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Οι κυβερνήσεις έρχονται και απέρχονται, τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία, αλλά τίποτα το καινούργιο. Και το πρόβλημα το ίδιο κάθε χρόνο, θεατές στο ίδιο έργο με την πατρίδα μας να απανθρακώνεται και τα όμορφα καταπρά! σινα βουνά μας να μαυρίζουν. Πολλές φορές θρηνούμαι θύματα και πάντα απώλειες σε εισοδήματα και γεωργική και κτηνοτροφική καταστροφή. Δεν μιλάμε βέβαια για την οικολογική καταστροφή.

Απομένει κρανίου τόπος. Άλλος ένας χρόνος με σειρά τώρα στον Έβρο και το ίδιο σήριαλ. Οι φιλότιμες και ηρωικές προσπάθειες των πιλότων και των λιγοστών πυροσβεστών ενάντια στις φυσικές δυνάμεις που καμιά φορά είναι και με το μέρος της καταστροφικής φωτιάς. Αέρας και δύσβατες περιοχές. Και δυστυχώς μετά την καταστροφή θα αρχίσουν οι υποσχέσεις που χρόνια τώρα μένουν στα χαρτιά ΕΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. 

Καλό κουράγιο σε όλους τους ήρωες που καταπολεμούν την φωτιά αυτή την στιγμή, πιλότους, πυροσβέστες, στρατιώτες και όλους εμάς που ελπίζουμε ότι κάτι θα γίνει και θα αλλάξει η νοοτροπία των αρχόντων μας. Στον Έβρο φέτος άλλα 75.000 στρεμματα δάσους με δρύς και πεύκα έγιναν καπνός. Για να ξαναγίνουνε δάσος θέλουμε μια 5οετία. Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον τα παιδιά μας θα το δούνε.