Πάλι
θα βγω ο κακός και ο γκρινιάρης της υπόθεσης. Δεν άντεξα όμως, είναι στο DNA μου όπως φαίνεται. Ας αρχίσω:
Η
"αριστερά" παίζει λάθος. Δυστυχώς. Καλώς ή κακώς οι εκκλήσεις για
σεβασμό ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σεβασμό στην οικολογία, δικαίωμα στην
εκπαίδευση και στην περίθαλψη, έρχονται κατά κύριο λόγο από το χώρο της
αριστεράς. Αυτή είναι η αλήθεια. Ιστορικά συνθήματα όπως το "ψωμί,
παιδεία, ελευθερία" και "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" έχουν
αριστερές καταβολές. Τι ζητάει στην πραγματικότητα η αριστερά; Ζητάει μια κοινωνία
ελεύθερη, που αγαπάει την ελευθερία, δηλαδή ζητάει μια κοινωνία φιλελεύθερη. Καλό
ε;
Εδώ
όμως υπάρχει ένα οξύμωρο: η πραγματική αριστερά - επί της ουσίας - ζητάει ένα
κράτος πατέρα που θα επιβλέπει τα πάντα και θα χώνεται παντού, ρυθμίζοντας,
μετριάζοντας και - αν το πάμε και παραπέρα - αποσιωπώντας και απαγορεύοντας. Θέλει
ένα κράτος γίγαντα να προστατεύει την χώρα και τους ανθρώπους της μέσα στο
μαύρο κουτί της, αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και ως ένα βαθμό αυτάρκη. Έτσι
δε θα ενθαρρύνεται η ιδιωτική πρωτοβουλία και κατά συνέπεια η αυθαιρεσία και η
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ακούγεται αρκετά δίκαιο αν το καλοσκεφτεί
κανείς, και οι προθέσεις της αριστερής ιδεολογίας είναι κατά βάθος αγνές και
ανθρωπιστικές. Υπάρχει όμως κάτι που βρωμάει στην όλη ιστορία. Τη δικαιοσύνη,
την ισότητα, την αυτάρκεια δεν μπορείς να τα επιβάλεις. Η ελευθερία δεν είναι
κάτι που επιβάλλεται.
Άγιος
άνθρωπος επί το έργον για το συμφέρον του εργάτη
Και
να το δούμε και αλλιώς, από το 1981 και μετά. Τι έγινε; Δημιουργήθηκε ένα
κράτος τερατωδών διαστάσεων γιατί η τότε αριστερά ήθελε να αγκαλιάσει και να
προστατέψει τα παιδιά της. Η μισή χώρα και ίσως περισσότεροι από τους μισούς
δούλευαν στον Δημόσιο τομέα, ήταν υπάλληλοι του κράτους-πατέρα. Μέρες ευτυχίας.
Τέθηκαν οι βάσεις για ένα από τα πιο άδικα συστήματα πρόσληψης και
επαγγελματικής απασχόλησης, εδραιώθηκε η ιδέα της μονιμότητας (κανένας φόβος
για απόλυση), γεννήθηκε η επιθυμία για "βόλεμα" στο δημόσιο,
γεννήθηκε το ρουσφέτι, μπήκαν τα κόμματα στα πανεπιστήμια, ξεκίνησε το νέο
άθλημα της ψηφοθηρίας, άνθρωποι έπαιρναν τρελά λεφτά, άδειες με αποδοχές, ανήκουστες
συντάξεις και μέσα σε όλα αυτά που πρόσφερε, κατά βάση, η αριστερά, διεκδίκησαν
και διατήρησαν το δικαίωμα για συνδικαλισμό, αυτό το κατεξοχήν αριστερό όργανο
που έφερε στον κόσμο μορφώματα όπως η ΓΕΝΟΠ. Και που οδηγηθήκαμε με αυτά όλα;
Στο 2010, που είπαμε για μια ακόμη φορά στην ιστορία μας το ψωμί
"ψωμάκι".
Δηλαδή,
οι αριστεροί εκμεταλλεύτηκαν την αριστερά για να φτιάξουν αριστερές δομές στην
κοινωνία, οι οποίες οδήγησαν σε καταστάσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο
και τελικά οδήγησαν στην εξαθλίωση της κοινωνίας. Ποια ελευθερία; Που;
Φυσικά
υπάρχουν και αριστερές οντότητες οι οποίες (ίσως και λόγω της ασφάλειας της
μακρινής τους απόστασης από την εξουσία) πρεσβεύουν πραγματικές αριστερές
αξίες, βαθιά ελεύθερες και κοινωνικά δίκαιες.
Και
μια που μιλάω για κοινωνία, ας αναφερθώ και σε ένα άλλο φαινόμενο κοινωνικά
προσανατολισμένης δραστηριότητας, αυτό των Κοινωνικών Συνεταιριστικών
Επιχειρήσεων (ΚοινΣΕπ). Κατ'αρχάς, υπάρχουν 3 ειδών ΚοινΣΕπ:
ένταξης (για ΑΜεΑ, εξαρτημένους,
φυλακισμένους κλπ),
κοινωνικής φροντίδας (για ηλικιωμένους,
βρέφη, παιδιά, ΑΜεΑ κλπ) και
συλλογικού και παραγωγικού σκοπού
(πολιτισμός, οικολογία, εκπαίδευση, αξιοποίηση τοπικών και παραδοσιακών
προϊόντων, παραδοσιακά επαγγέλματα κλπ)
Αν
ρίξει κανείς μια ματιά στο ποιος δημιουργεί αυτού του τύπου τις επιχειρήσεις θα
διαπιστώσει ότι πρόκειται κυρίως για ομάδες νέων ανθρώπων που ονειρεύονται να
στήσουν μια κολεκτίβα εναλλακτικής προσφοράς στην κοινωνία. Και φυσικά
εναλλακτική προσφορά στην κοινωνία σημαίνει καφενείο, διασκέδαση και μούρη, τι
άλλο... Συγνώμη, "καφενείο-βιβλιοπωλείο" ήθελα να πω. Εεε, συγνώμη
και πάλι, παραγωγικός και συλλογικός σκοπός ήθελα να πω, τι χαζός που είμαι...
Καφενείο-Βιβλιοπωλείο
εν δράσει.
Σκυμμένοι
όλοι πάνω σε ένα βιβλίο...
Αν
και τα κοινωνικά αυτά καφενεία-βιβλιοπωλεία (έχουν και κανα-δυο ράφια με βιβλία
απέναντι από ένα τεράστιο μπαρ) δε στήνονται για να υπάρξει κέρδος για τους
συμμετέχοντες σε αυτά, στήνονται με αρκετά ευνοϊκούς όρους και δεν προϋποθέτουν
ασφαλιστικές εισφορές ούτε και άρση ιδιότητας ευπαθούς ομάδας (πχ επιδόματα
ΟΑΕΔ κλπ), συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παραχωρείται η δυνατότητα να
υπάρξει κέρδος, καθιστώντας την ΚοινΣΕπ παράλογη, γιατί η κοινωνική προσφορά δε
γίνεται για να βγάλουν λεφτά 6-7 άτομα και να το παίζουν ιστορία και ιδεολογία,
αλλά για να βοηθηθεί μια μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων που έχουν κυρίως οικονομικά
προβλήματα. Σε ένα τέτοιο στην Αθήνα μάλιστα, μπορείς λέει να πάρεις έναν καφέ
και να πληρώσεις ακόμα έναν για να πιει καφέ κάποιος που δεν μπορεί να τον
πληρώσει. Φοβερό ε; Μου θυμίζει τη σκηνή με τον Κωνσταντάρα που ζητάει ένα
ποτήρι νερό από τους γιους του και τελικά στέλνουν τον ίδιο να πάρει μόνος του
και να φέρει και για αυτούς από ένα ποτηράκι. Επίσης, πολλά τέτοια καφενεία
ενισχύουν τον καφέ των Ζαπατίστας. Καλά στήνεται και η δικιά τους επιχείρηση
βλέπω...
Κάνοντας
έτσι μια έρευνα της πλάκας στο ίντερνετ ψάχνοντας για τιμές ΚοινΣΕπ καφενείων
(στα ελάχιστα που βρήκα να τις έχουν αναρτημένες), διαπίστωσα ότι οι τιμές τους
είναι αυτές που υπάρχουν στην αγορά ήδη, δεν είναι δηλαδή χαμηλότερες όπως θα
περίμενα. Το μυαλό μου πηγαίνει κατευθείαν στον αθέμιτο ανταγωνισμό και
σκέφτομαι ότι δεν μπορεί ένα κοινωνικό καφενείο, αυτή η έκφραση κοινωνικής
προσφοράς αριστερών καταβολών (άσχετα που τις καθιέρωσε ο Κουτρουμάνης, ΠΑΣΟΚ),
να ασκεί αθέμιτο ανταγωνισμό προσφέροντας χαμηλές τιμές σε προϊόντα που ήδη
υπάρχουν σε άλλες καφετέριες. Θα ήταν άδικο. Γιαυτό και η γκάμα πόσιμης
προσφοράς οφείλει να είναι περιορισμένη: καφέ ελληνικό, καφέ κανονικό, κάνα
ουζάκι-τσιπουράκι, 2-3 είδη μπύρας και φυσικούς χυμούς. Έτσι προσφέρεις και στο
κοινωνικό σύνολο που δεν του περισσεύουν 2 ευρώ για τον καφέ πλέον, και δεν
ανταγωνίζεσαι αθέμιτα άλλα, κανονικά μαγαζιά που έχουν μεγαλύτερη γκάμα ποτών
και καφέδων να προσφέρουν αλλά και μεγαλύτερες οικονομικές υποχρεώσεις.
Παντού
βιβλία, άνθρωποι εναλλακτικοί, σκεπτόμενοι
ανάμεσα
σε μια αισθητική καλύτερη και από το πιο προσεγμένο κατάστημα,
είναι
κουλ, πως να το κάνουμε...
Έλα
όμως που μπορείς να βρεις και φρέντο εσπρέσσο, φρέντο καπουτσίνο, ποτά σπέσιαλ,
τοστάκια, ποτά απλά, ψαγμένες μπύρες και πάει λέγοντας και μπορείς επίσης να
βρεις και τεράστια γκάμα από βιβλία (αναρχικά, κομμουνιστικά, αριστερά κλπ). Μιλάμε
πλέον για επιχειρήσεις 3 σε 1, κανονικά καφέ, κανονικά μπαρ και κανονικά
βιβλιοπωλεία, στον ίδιο χώρο!
Τη
στιγμή που για να κάνεις φροντιστήριο διπλής λειτουργίας (ξένων γλωσσών και
μέσης εκπαίδευσης) στον ίδιο χώρο, χρειάζεσαι δύο ξεχωριστές άδειες και πρέπει
να ακολουθείς πολύ αυστηρούς και συγκεκριμένους κανόνες λειτουργίας και να
πληροίς αυστηρές κτιριακές προϋποθέσεις,
είναι υπερβολικά άδικο να μπορεί να λειτουργεί κατάστημα "3 σε
1" με ευνοϊκούς όρους για το στήσιμο ασκώντας παράλληλα και αθέμιτο
ανταγωνισμό. Πιο δεξιά και νεοφιλελεύθερα δε γίνεται αν θέλετε τη γνώμη μου.
Έτσι
είναι, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Όπως και οι ΚοινΣΕπ. Δε φταίνε αυτοί που
το στήνουν το μαγαζί, γιατί εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες που τους προσφέρει
η συγκεκριμένη ρύθμιση και καλά κάνουν. Εκεί που έχω ένσταση, είναι το ηθικό
του θέματος. Να είσαι ειλικρινής και ηθικός, πρώτα με τον εαυτό σου και μετά
απέναντι και στους άλλους. Μη μου το βαφτίζεις κοινωνικό και μου γυρνάς τα
μυαλά, αφού δεν είναι... Άμα δεν μπορείς να είσαι αριστερός 100%. μην είσαι
καθόλου. Και τον εαυτό σου θα σέβεσαι περισσότερο και την κοινωνία δε θα
κοροϊδεύεις.
Δυστυχώς
οι αριστερές νοοτροπίες τελικά δημιουργούν τις βάσεις για κοινωνικές αδικίες
και κοινωνικές ανισότητες. Και οι φιλελεύθερες (οικονομικά) νοοτροπίες το ίδιο
κάνουν. Τουλάχιστον όμως το κάνουν με ειλικρίνεια.
0 ΣΧΟΛΙΑ:
Δημοσίευση σχολίου